ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​ជា​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​ប្រកាស​ហើយ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​សំឡាញ់​ម្នាក់​និយាយទៅ​នឹង​សំឡាញ់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​សំឡាញ់​ ​បើ​អ្នក​ត្រូវការ​ចំពោះ​ធន​កិច្ច​ដោយ​ទ្រព្យ​ ​ក្នុង​កាលណា​ ​អ្នក​គប្បី​ប្រាប់​ធន​កិច្ច​ ​(​នោះ​)​ ​ដល់​ខ្ញុំ​ ​ៗ​ ​នឹង​ឲ្យ​ទ្រព្យ​ដល់​អ្នក​។​ ​សំឡាញ់​នោះ​ ​កាលបើ​ធន​កិច្ច​ណាមួយ​ ​កើតឡើង​ ​ក៏​និយាយទៅ​នឹង​សំឡាញ់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​សំឡាញ់​ ​ខ្ញុំ​ត្រូវការ​ដោយ​ទ្រព្យ​ ​ចូរ​អ្នកឯង​ឲ្យ​ទ្រព្យ​ ​(​នោះ​)​ ​មក​ខ្ញុំ​។​ ​សំឡាញ់​នោះ​ ​ក៏​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​សំឡាញ់​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​អ្នក​ចូរ​ជីក​ក្នុង​ទីនេះ​ចុះ​។​ ​សំឡាញ់​នោះ​ ​កាល​ជីក​ក្នុង​ទីនោះ​ទៅ​ ​ក៏​មិនបាន​។​ ​សំឡាញ់​នោះ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​សំឡាញ់​ ​អ្នកឯង​និយាយឡេះឡោះ​នឹង​ខ្ញុំ​ ​ម្នាល​សំឡាញ់​ ​អ្នកឯង​និយាយ​ពាក្យ​ទទេ​នឹង​ខ្ញុំ​ថា​ ​អ្នកឯង​ចូរ​ជីក​ ​ក្នុង​ទីនេះ​ចុះ​។​ ​សំឡាញ់​នោះ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​សំឡាញ់​ ​ខ្ញុំ​មិន​និយាយឡេះឡោះ​នឹង​អ្នក​ទេ​ ​ខ្ញុំ​មិន​និយាយ​ពាក្យ​ទទេ​ ​នែ​សំឡាញ់​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​អ្នកឯង​ចូរ​ជីក​ ​ក្នុង​ទីនេះ​ដូច្នេះ​។​ ​សំឡាញ់​នោះ​ ​កាលបើ​ជីក​ក្នុង​ទីនោះ​ម្តង​ទៀត​ ​ក៏​នៅតែ​មិនបាន​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៤៥ | បន្ទាប់
ID: 636855443718628909
ទៅកាន់ទំព័រ៖