ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​បុគ្គល​អប្បបញ្ញា​ ​ចំណែកខាង​ភាព​នៃ​បុគ្គល​អប្បបញ្ញា​នេះ​ ​ជា​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ប្រកាស​ហើយ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​មិន​លះបង់​នូវ​ធម៌​ទាំង​ ​១០​ ​ប្រការ​នេះ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ ​ធំ​ទូលាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​មិនមែន​ជា​ឋានៈ​ទេ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​បើ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​លះបង់​នូវ​ធម៌​ទាំង​ ​១០​ ​ប្រការ​នេះ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ ​ធំ​ទូលាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​ទើប​ជា​ឋានៈ​។​
 [​៨៦​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​មហាកស្សប​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​គង់​ក្នុង​វត្ត​វេឡុ​វន​ ​ជា​កលន្ទក​និវាប​ស្ថាន​ ​ទៀប​ក្រុង​រាជគ្រឹះ​។​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ឯង​ ​ព្រះ​មហាកស្សប​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ហៅ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​មក​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​បាន​ទទួល​ស្តាប់​ពាក្យ​ព្រះ​មហាកស្សប​ដ៏​មាន​អាយុ​ថា​ ​ករុណា​អាវុសោ​។​ ​ព្រះ​មហាកស្សប​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​ពោល​ពាក្យ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ពោល​អួត​អរហត្តផល​ថា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៥០ | បន្ទាប់
ID: 636855444865914530
ទៅកាន់ទំព័រ៖