ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​តិរច្ឆានកថា​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ត្រេកអរ​ហើយ​ ​ក្នុង​តិរច្ឆានកថា​ ​ប្រកប​រឿយ​ ​ៗ​ ​នូវ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ក្នុង​តិរច្ឆានកថា​ ​ចំណែកខាង​ភាព​នៃ​បុគ្គល​ ​មាន​តិរច្ឆានកថា​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​នេះ​ ​ជា​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​ប្រកាស​ហើយ​។​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​ការ​ដេកលក់​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ត្រេកអរ​ហើយ​ក្នុង​ការ​ដេកលក់​ ​ប្រកប​រឿយ​ ​ៗ​ ​នូវ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​ដេកលក់​ ​ចំណែកខាង​ភាព​នៃ​បុគ្គល​មានការ​លក់​ជាទី​ត្រេកអរ​នេះ​ ​ជា​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ប្រកាស​ហើយ​។​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​ច្រឡូកច្រឡំ​ដោយ​ពួក​ ​ត្រេកអរ​ហើយ​ក្នុង​ការ​ច្រឡូកច្រឡំ​ដោយ​ពួក​ ​ប្រកប​រឿយ​ ​ៗ​ ​នូវ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​ការ​ច្រឡូកច្រឡំ​ដោយ​ពួក​ ​ចំណែកខាង​ភាព​នៃ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​ការ​ច្រឡូកច្រឡំ​ដោយ​ពួក​នេះ​ ​ជា​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​ប្រកាស​ហើយ​។​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ភ្លេចស្មារតី​ ​ដល់​នូវ​ការ​ផ្អាក​ព្យាយាម​ទុក​ក្នុង​ចន្លោះ​ ​ដោយ​ការបាន​គុណវិសេស​ដ៏​ថោកថយ​ ​ក្នុង​កិច្ច​ដែល​ខ្លួន​ត្រូវ​ធ្វើ​តទៅទៀត​ ​ចំណែកខាង​ការ​ផ្អាក​សេចក្តី​ព្យាយាម​ក្នុង​ចន្លោះ​នេះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៥៦ | បន្ទាប់
ID: 636855446091454627
ទៅកាន់ទំព័រ៖