ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ជា​ខីណាស្រព​ ​ពិចារណា​ឃើញច្បាស់​ ​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ឧបមា​ដូច​រណ្តៅ​រងើកភ្លើង​ ​ដោយ​បញ្ញា​ដ៏​ប្រពៃ​តាមពិត​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ភិក្ខុ​ជា​ខីណាស្រព​ ​ពិចារណា​ឃើញច្បាស់​ ​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ឧបមា​ដូច​រណ្តៅ​រងើកភ្លើង​ ​ដោយ​បញ្ញា​ដ៏​ប្រពៃ​តាមពិត​ ​ដោយហេតុ​ណា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​នេះឯង​ចាត់ជា​កំឡាំង​របស់​ភិក្ខុ​ជា​ខីណាស្រព​ ​ដែល​នាំឲ្យ​ភិក្ខុ​ជា​ខីណាស្រព​ ​អាស្រ័យ​នូវ​កំឡាំង​ហើយ​ ​ទើប​ប្តេជ្ញា​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ថា​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​របស់​អាត្មាអញ​ ​អស់ហើយ​ ​១​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ជា​ខីណាស្រព​ ​មានចិត្ត​ឱន​ទៅកាន់​វិវេក​ ​ឈម​ទៅ​រក​វិវេក​ ​ទោរទន់​ទៅ​រក​វិវេក​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​វិវេក​ ​ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​ចេញ​ចាក​កាម​ ​ជា​ចិត្ត​វិនាស​ចាក​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​នៃ​អាសវៈ​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ភិក្ខុ​ជា​ខីណាស្រព​ ​មានចិត្ត​ឱន​ទៅ​រក​វិវេក​ ​ឈម​ទៅ​រក​វិវេក​ ​ទោរទន់​ទៅ​រក​វិវេក​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​វិវេក​ ​ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​ចេញ​ចាក​កាម​ ​ជា​ចិត្ត​វិនាស​ចាក​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​នៃ​អាសវៈ​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​ដោយហេតុ​ណា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​នេះឯង​ចាត់ជា​កំឡាំង​របស់​ភិក្ខុ​ជា​ខីណាស្រព​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៨០ | បន្ទាប់
ID: 636855466614398472
ទៅកាន់ទំព័រ៖