ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​ម្នាល​គហបតី​ ​លុះតែ​បុគ្គល​នោះ​ ​កាន់​យក​ដោយ​ការ​សមាទាន​ណា​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ចំរើន​ឡើង​ ​តថាគត​ ​ហៅ​ការ​សមាទាន​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​ថា​ជា​កិច្ច​ ​ដែលគេ​ត្រូវ​កាន់​យក​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​កាល​បុគ្គល​ដំ​កល់​ដោយ​បធានៈ​ណា​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ចំរើន​ឡើង​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​តថាគត​ ​ហៅ​បធានៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​ថា​ជា​កិច្ច​ ​ដែលគេ​មិន​ត្រូវ​ដំ​កល់​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​លុះតែ​បុគ្គល​នោះ​ ​ដំ​កល់​ ​ដោយ​បធានៈ​ណា​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ចំរើន​ឡើង​ ​តថាគត​ ​ហៅ​បធានៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​ថា​ជា​កិច្ច​ ​ដែលគេ​ត្រូវ​ដំ​កល់​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​កាល​បុគ្គល​លះ​ ​ដោយ​បដិ​និ​ស្ស​គ្គៈ​ណា​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ចំរើន​ឡើង​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​តថាគត​ ​ហៅ​បដិ​និ​ស្ស​គ្គៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​ថា​ជា​ធម៌​ ​ដែលគេ​មិន​ត្រូវ​លះ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​លុះតែ​បុគ្គល​នោះ​លះ​ ​ដោយ​បដិ​និ​ស្ស​គ្គៈ​ណា​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ចំរើន​ឡើង​ ​តថាគត​ ​ហៅ​បដិ​និ​ស្ស​គ្គៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​ថា​ជា​ធម៌​ ​ដែលគេ​ត្រូវ​លះ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤១៩ | បន្ទាប់
ID: 636855474575683832
ទៅកាន់ទំព័រ៖