ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

សេចក្តី​សាបសូន្យ​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​ប្រាកដ​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ចំរើន​ឡើយ​ ​ក៏​ ​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ ​ឬ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​បាន​លះបង់​នូវ​ចំណង​របស់​ចិត្ត​ ​៥​ ​បាន​ផ្តាច់ផ្តិល​នូវ​ចំណង​របស់​ចិត្ត​ ​៥​ ​ហើយ​ ​យប់​ ​និង​ថ្ងៃ​មកដល់​ភិក្ខុ​ ​ឬ​ភិក្ខុនី​នោះ​ ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​ប្រាកដ​ ​មិនបាន​សាបសូន្យ​ឡើយ​។​ ​សេចក្តី​រឹងត្អឹង​របស់​ចិត្ត​ទាំង​ ​៥​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ ​ឬ​ភិក្ខុនី​បាន​លះបង់​ហើយ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​មិន​ងឿងឆ្ងល់​ ​មិន​សង្ស័យ​ ​ចុះចិត្តស៊ប់​ ​ជ្រះថ្លា​ ​ក្នុង​ព្រះ​សាស្តា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ ​មិន​ងឿងឆ្ងល់​ ​មិន​សង្ស័យ​ ​ចុះចិត្តស៊ប់​ ​ជ្រះថ្លា​ក្នុង​ព្រះ​សាស្តា​ហើយ​ ​ចិត្ត​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​បង្អោន​ទៅ​ ​ដើម្បី​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​ ​ដើម្បី​ប្រកប​រឿយ​ ​ៗ​ ​ដើម្បី​ព្យាយាម​មិន​ដាច់​ ​ដើម្បី​តាំង​ទុក​ព្យាយាម​។​ ​ចិត្ត​របស់​ភិក្ខុ​ណា​ ​បង្អោន​ទៅ​ ​ដើម្បី​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​ ​ដើម្បី​ប្រកប​រឿយ​ ​ៗ​ ​ដើម្បី​ព្យាយាម​មិន​ដាច់​ ​ដើម្បី​តាំង​ទុក​ព្យាយាម​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឈ្មោះថា​ ​បាន​លះបង់​នូវ​សេចក្តី​រឹងត្អឹង​របស់​ចិត្ត​ទី​ ​១​ ​នេះ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤២ | បន្ទាប់
ID: 636854995513463040
ទៅកាន់ទំព័រ៖