ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​កាល​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ជា​កណ្តាល​ ​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ថ្មី​ ​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​រមែង​មាន​សេចក្តី​ចំរើន​ប្រាកដ​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​តែ​ម៉្យាង​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ឡើយ​ ​នេះឯង​ជានា​ថ​ករណ​ធម៌​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​សន្តោស​ដោយ​ចីវរ​ ​បិណ្ឌបាត​ ​សេនាសនៈ​ ​និង​គិលាន​ប្ប​ច្ច​យ​ភេសជ្ជ​បរិក្ខារ​ ​តាម​មាន​ ​តាម​បាន​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ក្តី​ ​តែង​សំគាល់​នូវ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ថា​ជា​បុគ្គល​គួរ​ស្តី​ ​គួរ​ប្រៀនប្រដៅ​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​កណ្តាល​ក្តី​ ​…​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ថ្មី​ក្តី​ ​តែង​សំគាល់​នូវ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ថា​ជា​បុគ្គល​គួរ​ស្តី​ ​គួរ​ប្រៀនប្រដៅ​ ​ដោយ​គិតថា​ ​ឱ​ហ្ន៎​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​សន្តោស​ដោយ​ចីវរ​ ​បិណ្ឌបាត​ ​សេនាសនៈ​ ​និង​គិលាន​ប្ប​ច្ច​យ​ភេសជ្ជ​បរិក្ខារ​ដែរ​។​ ​កាល​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ជា​កណ្តាល​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ថ្មី​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​រមែង​មាន​សេចក្តី​ចំរើន​ប្រាកដ​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​តែ​ម៉្យាង​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ឡើយ​ ​នេះឯង​ ​ជានា​ថ​ករណ​ធម៌​ ​១​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៦៣ | បន្ទាប់
ID: 636854999345082196
ទៅកាន់ទំព័រ៖