ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកមាន​ស្មារតី​ ​ប្រកបដោយ​ស្មារតី​ ​និង​បញ្ញា​ដ៏​ឧត្តម​ ​ជា​អ្នក​រលឹក​ឃើញ​ ​រលឹក​តាម​នូវ​អំពើ​ដែល​ធ្លាប់ធ្វើ​មក​យូរហើយ​ផង​ ​នូវ​ពាក្យ​ដែល​ធ្លាប់​និយាយ​មក​យូរហើយ​ផង​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ក្តី​ ​តែង​សំគាល់​ ​នូវ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ថា​ជា​បុគ្គល​គួរ​ស្តី​ ​គួរ​ប្រៀនប្រដៅ​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​កណ្តាល​ក្តី​ ​…​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ថ្មី​ក្តី​ ​តែង​សំគាល់​ ​នូវ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ថា​ជា​បុគ្គល​គួរ​ស្តី​ ​គួរ​ប្រៀនប្រដៅ​ ​ដោយ​គិតថា​ ​ឱ​ហ្ន៎​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​ស្មារតី​ ​ប្រកបដោយ​ស្មារតី​ ​និង​បញ្ញា​ដ៏​ឧត្តម​ ​ជា​អ្នក​រលឹក​ឃើញ​ ​រលឹក​តាម​នូវ​អំពើ​ដែល​ធ្លាប់ធ្វើ​មក​យូរហើយ​ផង​ ​នូវ​ពាក្យ​ដែល​ធ្លាប់​និយាយ​មក​ ​យូរហើយ​ផង​ ​បាន​ដែរ​។​ ​កាល​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ជា​កណ្តាល​ ​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ថ្មី​ ​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​រមែង​មាន​សេចក្តី​ចំរើន​ប្រាកដ​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​តែ​ម៉្យាង​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ឡើយ​ ​នេះឯង​ ​ជានា​ថ​ករណ​ធម៌​ ​១​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៦៤ | បន្ទាប់
ID: 636854999523132380
ទៅកាន់ទំព័រ៖