ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥១

​ឮ​ពាក្យ​អំពីសំណាក់​ជន​នេះ​ហើយ​ ​នាំទៅ​ប្រាប់​ជន​ឯណោះ​ ​ដើម្បីនឹង​បំបែក​ជន​ទាំងនេះ​ ​ឬឮ​ពាក្យ​អំពីសំណាក់​ជន​ឯណោះ​ ​មក​ប្រាប់​ពួក​ជន​នេះ​ ​ដើម្បីនឹង​បំបែក​ជន​ឯណោះ​ ​ជា​អ្នក​បំបែកពួក​ជន​ដែល​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ផង​ ​ជា​អ្នក​ជំរុល​ពួក​ជន​ ​ដែល​បែកគ្នា​ស្រាប់ហើយ​ផង​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ក្នុង​ពួក​ ​រីករាយ​ក្នុង​ពួក​ ​មានតម្រេក​ក្នុង​ពួក​ ​ជា​អ្នកពោល​វាចា​ធ្វើឲ្យ​ប្រកាន់ពួក​ ​ជា​អ្នកពោល​ពាក្យ​អាក្រក់​ ​ជា​អ្នកពោល​ពាក្យទ្រគោះ​ខ្មោះខ្មួរ​ ​រោលរាល​ដល់​អ្នកដទៃ​ ​ដៀមដាម​ដល់​អ្នកដទៃ​ ​ជា​វាចា​ជិត​សេចក្តី​ក្រោធ​ ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សមាធិ​ ​ជា​អ្នកពោល​ពាក្យ​ឥតប្រយោជន៍​ ​ពោល​ពាក្យ​ខុសកាល​ ​ពោល​ពាក្យ​មិន​ពិត​ ​ពោល​ពាក្យ​មិនមែន​ជា​អត្ថ​ ​ពោល​ពាក្យ​មិនមែន​ជា​ធម៌​ ​ពោល​ពាក្យ​មិនមែន​ជា​វិន័យ​ ​ពោល​ពាក្យ​ដែល​មិន​គួរឲ្យ​គេ​តាំង​ទុក​ក្នុង​ហឫទ័យ​ ​ជា​ពាក្យ​ខុសកាល​ ​មិន​មាន​គ្រឿង​អាង​ ​មិន​មាន​ទីបំផុត​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​វិបត្តិ​ ​គឺ​ទោស​នៃ​វចីកម្ម​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​អកុសលចេតនា​ ​រមែង​មានទុក្ខ​ជា​កម្រៃ​ ​មានទុក្ខ​ជា​ផល​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ឯង​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៨២ | បន្ទាប់
ID: 636864662687493767
ទៅកាន់ទំព័រ៖