ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥១

​ពោល​ពាក្យជា​វិន័យ​ ​ពោល​ពាក្យ​ដែល​គួរឲ្យ​គេ​តាំង​ទុក​ ​ជា​ពាក្យត្រូវ​តាមកាល​ ​ប្រកបដោយ​គ្រឿង​អាង​ ​ជា​វាចា​មាន​ទីបំផុត​ ​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សម្បត្តិ​នៃ​វចីកម្ម​ ​មាន​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​កុសល​ចេតនា​ ​រមែង​មាន​សុខ​ជា​កម្រៃ​ ​មាន​សុខ​ជា​ផល​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ឯង​។​
 ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សម្បត្តិ​នៃ​មនោ​កម្ម​ ​មាន​ ​៣​ ​យ៉ាង​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​កុសល​ចេតនា​ ​រមែង​មាន​សុខ​ជា​កម្រៃ​ ​មាន​សុខ​ជា​ផល​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មិន​ច្រើន​ដោយ​អភិជ្ឈា​ ​ជា​អ្នក​មិន​គយគន់​សម្បត្តិ​ ​និង​គ្រឿងឧបករណ៍​នៃ​បុគ្គល​ដទៃ​ថា​ ​ធ្វើ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​សម្បត្តិ​ ​និង​គ្រឿងឧបករណ៍​នៃ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​គប្បី​បាន​មក​អញ​ ​ដូច្នេះ​ឡើយ​ ​មានចិត្ត​មិន​ព្យាបាទ​ ​មានតម្រិះ​ក្នុងចិត្ត​ ​ដែល​ទោ​សមិ​នប្រ​ទុ​ស្ត​ថា​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​កុំ​ចងពៀរ​នឹងគ្នា​ ​កុំ​ព្យាបាទ​នឹងគ្នា​ ​កុំ​មានទុក្ខ​ ​ចូរ​រក្សាខ្លួន​ ​ឲ្យបាន​សេចក្តី​សុខ​ចុះ​ ​ជា​សម្មាទិដ្ឋិ​ ​ជា​អ្នក​យល់ឃើញ​ ​នូវ​សេចក្តី​មិន​វិប​រឹត​ថា​ ​ទាន​ដែល​បុគ្គល​ឲ្យហើយ​ ​មានផល​ ​ការ​បូជា​ធំ​ ​មានផល​ ​ការ​បូជា​តូច​ ​មានផល​។​បេ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៨៩ | បន្ទាប់
ID: 636864664112755287
ទៅកាន់ទំព័រ៖