ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥១

​ពួក​ជន​ណា​ ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ធម៌​ក្នុង​ធម៌​ ​ដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយដោយ​ប្រពៃ​ ​ពួក​ជន​នោះ​ ​(​បាន​ឆ្លង​)​ ​នូវ​វដ្តៈ​ ​ជាទី​នៅ​នៃ​មច្ចុ​ ​ដែល​សត្វ​កម្រ​ឆ្លង​បាន​ ​ដោយ​ក្រ​ក្រៃពេក​ ​ហើយនិង​ដល់​នូវ​ត្រើយ​ខាងនាយ​ ​គឺ​ព្រះ​និព្វាន​។​ ​បណ្ឌិត​ត្រូវ​លះបង់​នូវ​ធម៌​ខ្មៅ​ ​ហើយ​ចំរើន​នូវ​ធម៌​ស​ ​ហើយ​ចេញ​ចាក​អាល័យ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ព្រះ​និព្វាន​ ​ដែល​មិន​មាន​អាល័យ​ ​ការ​ត្រេកអរ​បាន​ដោយ​កម្រ​ ​ក្នុង​វិវេក​ណា​ ​បណ្ឌិត​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​កង្វល់​ ​គប្បី​លះបង់​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ហើយ​ប្រាថ្នា​នូវ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​វិវេក​នោះ​ ​បណ្ឌិត​គប្បី​ធ្វើខ្លួន​ឲ្យ​ផូរផង់​ចាក​គ្រឿង​សៅហ្មង​នៃ​ចិត្ត​ទាំងឡាយ​។​ ​ចិត្ត​ដែល​ពួក​ជន​ណា​ ​ចំរើន​ល្អប្រពៃ​ហើយ​ ​ក្នុង​អង្គ​នៃ​ធម៌​ជា​គ្រឿង​ត្រាស់​ដឹង​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​ជន​ណា​ ​ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​លះបង់​នូវ​សេចក្តី​ប្រកាន់​ ​ព្រោះ​មិន​ប្រកាន់​ ​ពួក​ជន​ទាំងនោះ​ ​ឈ្មោះថា​ជា​ខីណាស្រព​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​រុងរឿង​ ​បរិនិព្វានហើយ​ក្នុង​លោក​នេះ​។​