ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥១

​ជា​អ្នកមាន​តម្រេក​ ​ក្នុង​សេចក្តី​ព្រមព្រៀង​ ​ជា​អ្នក​រីករាយ​ ​ក្នុង​ការព្រមព្រៀង​ ​ពោល​វាចា​ដែល​ធ្វើឲ្យ​កើត​សេចក្តី​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ ​១​ ​លះបង់​ផរុសវាចា​ ​វៀរចាក​ផរុសវាចា​ ​ជា​អ្នកពោល​តែ​វាចា​ដែល​មិន​មានទោស​ ​ជា​វាចា​ស្រួល​ដល់​ត្រចៀក​ ​គួរឲ្យ​គេ​ស្រឡាញ់​ ​ចូល​ទៅកាន់​ហឫទ័យ​ ​ជា​វាចា​អ្នក​បុរី​ ​ជាទីស្រឡាញ់​នៃ​ជន​ច្រើន​ ​ជា​សំដី​ពេញចិត្ត​នៃ​ជន​ច្រើន​ ​១​ ​លះបង់​នូវ​សម្ផ​ប្ប​លា​បៈ​ ​វៀរចាក​សម្ផ​ប្ប​លា​បៈ​ ​ជា​អ្នកពោល​ត្រូវ​តាមកាល​ ​ពោល​ពាក្យពិត​ ​ពោល​ពាក្យ​ដែល​ជា​អត្ថ​ ​ពោល​ពាក្យ​ដែល​ជា​ធម៌​ ​ពោល​ពាក្យ​ដែល​ជា​វិន័យ​ ​ពោល​ពាក្យ​ដែល​គួរឲ្យ​គេ​តាំង​ទុក​ ​ជា​ពាក្យត្រូវ​តាមកាល​ ​ប្រកបដោយ​គ្រឿង​អាង​ ​ជា​វាចា​មាន​ទីបំផុត​ ​ប្រកប​ព្រមដោយ​ប្រយោជន៍​ ​១​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​អភិជ្ឈា​ ​ជា​អ្នក​មិន​គយគន់​នូវ​គ្រឿងឧបករណ៍​ ​ដែល​ជា​សម្បត្តិ​នៃ​បុគ្គល​ដទៃ​ថា​ ​ឱ​ហ្ន៎​ ​គ្រឿងឧបករណ៍​ ​ដែល​ជា​សម្បត្តិ​នៃ​បុគ្គល​ដទៃ​ណា​ ​គ្រឿងឧបករណ៍​នោះ​ ​គប្បី​បាន​មក​អញ​ ​ដូច្នេះ​ឡើយ​ ​១​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ព្យាបាទ​ ​មានតម្រិះ​ក្នុងចិត្ត​ដែល​ទោ​សមិ​នប្រ​ទុ​ស្ត​ថា​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​កុំ​ចងពៀរ​គ្នា​ ​កុំ​ព្យាបាទ​គ្នា​ ​កុំ​មានទុក្ខ​ ​ចូរ​រក្សាខ្លួន​ ​ឲ្យបាន​សេចក្តី​សុខ​ចុះ​ ​១​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៨ | បន្ទាប់
ID: 636864646974085012
ទៅកាន់ទំព័រ៖