ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

 ​បុគ្គល​ណា​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​បាន​លះបង់​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មានផ្ទះ​ ​គេច​ចេញ​ចាក​កាម​បាន​ ​តថាគត​ហៅ​បុគ្គល​នោះ​ ​ដែល​អស់​កាមភព​ហើយ​ ​ថា​ជា​ព្រាហ្មណ៍​។​ ​
 បុគ្គល​ណា​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​បាន​លះបង់​តណ្ហា​ហើយ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មានផ្ទះ​ ​គេច​ចេញ​ចាក​តណ្ហា​បាន​ ​តថាគត​ហៅ​បុគ្គល​ ​ដែល​អស់​តណ្ហា​ ​និង​ភព​ហើយ​នោះ​ ​ថា​ជា​ព្រាហ្មណ៍​។​ ​
 បុគ្គល​ណា​ ​លះកិលេស​ជា​គ្រឿង​ប្រកប​ ​ដែល​ជា​របស់​មនុស្ស​ ​កន្លង​កិលេស​ជា​គ្រឿង​ប្រកប​ ​ដែល​ជា​របស់​ទិព្វ​បាន​ហើយ​ ​តថាគត​ហៅ​បុគ្គល​ដែល​ផុត​ស្រឡះ​ចាក​កិលេស​ ​ជា​គ្រឿង​ប្រកប​ទាំងពួង​នោះ​ ​ថា​ជា​ព្រាហ្មណ៍​។​ ​
 តថាគត​ហៅ​បុគ្គល​ ​ដែល​លះបង់​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​កាមគុណ​ ​និង​មិន​ត្រេកអរ​ក្នុង​កិរិយា​នៅក្នុង​ព្រៃ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្តត្រជាក់​ ​មិន​មាន​ឧបក្កិលេស​គ្រប​សង្កត់​លោក​ទាំងពួង​ ​មាន​សេចក្តី​ព្យាយាម​នោះ​ ​ថា​ជា​ព្រាហ្មណ៍​។​ ​
 បុគ្គល​ណា​ ​ដឹង​ច្បាស់​ចុតិ​ ​និង​បដិសន្ធិ​របស់​ពួក​សត្វ​ ​ដោយ​អាការ​ទាំងពួង​បាន​ ​តថាគត​ ​ហៅ​បុគ្គល​ដែល​ជា​អ្នក​មិន​ជាប់​នៅក្នុង​កាម​ ​អ្នកមាន​ដំណើរ​ល្អ​ ​ដោយ​សេចក្តី​ប្រតិបត្តិ​ ​អ្នក​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​សច្ចៈ​ ​៤​ ​នោះ​ ​ថា​ជា​ព្រាហ្មណ៍​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១០៩ | បន្ទាប់
ID: 636865047795800702
ទៅកាន់ទំព័រ៖