ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​នៅ​ស្ងៀម​អស់​វារៈ​ពីរ​ដង​។​ ​បុរាណ​ទុតិយិកា​របស់​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏​ទទូច​និយាយ​នឹង​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ជា​គំរប់​បីដង​ថា​ ​បពិត្រ​សមណៈ​ ​សូម​លោក​ចិញ្ចឹម​ខ្ញុំ​ទាំង​កូនតូច​ផង​។​ ​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏​នៅ​ស្ងៀម​អស់​វារៈ​បីដង​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​បុរាណ​ទុតិយិកា​ ​របស់​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​យក​ទារក​តូច​នោះ​ទៅ​ដាក់​អំពី​មុខ​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​រួច​និយាយ​ថា​ ​បពិត្រ​សមណៈ​ ​នេះ​ជា​កូនប្រុស​របស់​លោក​លោក​ចិញ្ចឹម​វា​ផង​ចុះ​ ​រួចហើយ​ក៏​ដើរចេញ​ទៅ​។​ ​ឯ​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​មិន​រមិលមើល​ ​មិន​ហៅរក​នូវ​កូនតូច​នោះ​សោះ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​បុរាណ​ទុតិយិកា​ ​របស់​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​កាល​ដើរចេញ​ទៅ​មិន​ឆ្ងាយ​ប៉ុន្មាន​ ​ក៏​ងាកមើល​មកឃើញ​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដែល​មិន​រមិលមើល​ ​មិន​ហៅរក​កូនតូច​នោះ​សោះ​ ​ស្ត្រី​នោះ​លុះ​ឃើញ​ហើយ​ ​ក៏​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​សមណៈ​នេះ​ ​មិន​ត្រូវការ​ដោយ​កូនប្រុស​ទេតើ​។​ ​បុរាណ​ទុតិយិកា​នោះ​ ​ក៏​ត្រឡប់​អំពី​ទីនោះ​ ​មក​យកកូន​តូច​នោះ​វិញ​ ​ដើរចេញ​ទៅ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​បាន​ទត​ឃើញ​នូវ​អាការ​ដ៏​ប្លែក​ ​បែបយ៉ាង​នេះ​ ​នៃ​បុរាណ​ទុតិយិកា​ ​របស់​ព្រះ​សង្គាម​ជិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដោយ​ទិព្វចក្ខុ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ ​កន្លង​ចក្ខុ​របស់​មនុស្ស​ធម្មតា​។​
ថយ | ទំព័រទី ១២៤ | បន្ទាប់
ID: 636865060375080196
ទៅកាន់ទំព័រ៖