ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

​ធម្មតា​ ​កំណប់​ដែលគេ​កប់​ទុក​ក្នុង​លោក​ ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​នេះឯង​។​ ​កំណប់​ ​ដែល​បុគ្គល​កប់​ក្នុង​ទី​ជ្រៅ​ ​មាន​ទីបំផុត​ទល់នឹង​ទឹក​ដល់​ម្ល៉ោះ​ ​កំណប់ទ្រព្យ​ទាំងអស់​នោះ​ ​ក៏​មិន​សម្រេច​ដល់​បុគ្គល​នោះ​សព្វកាល​ទេ​ ​ដ្បិតថា​ ​កំណប់ទ្រព្យ​ ​រមែង​ឃ្លាត​ទៅ​ ​ចាកទី​ខ្លះ​ ​សេចក្តី​ចំណាំ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​រមែង​វង្វេង​ទៅ​ខ្លះ​ ​នាគ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​នាំ​ជញ្ជូន​ទៅ​ខ្លះ​ ​ពុំ​នោះ​សោត​ ​ពួក​យក្ស​នាំ​យក​ទ្រព្យ​នោះ​ទៅ​ខ្លះ​ ​អ្នកទទួល​មត៌ក​ ​ដែល​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​រមែង​គាស់​យក​នូវ​កំណប់ទ្រព្យ​នោះ​ ​កាល​ខ្លួន​មិនបាន​ឃើញ​ខ្លះ​ ​ខ្លួន​អស់បុណ្យ​ទៅ​វេលា​ណា​ ​កំណប់ទ្រព្យ​ទាំងអស់​នោះ​ ​រមែង​វិនាស​បាត់បង់​ទៅ​ក្នុង​វេលា​នោះ​។​ ​កំណប់ទ្រព្យ​ ​ដែល​ស្ត្រី​ ​ឬ​បុរស​ណា​ ​បាន​កប់​ទុក​ល្អ​ហើយដោយ​ទាន​ ​សីល​ ​ដោយ​ការ​សង្រួម​ ​និង​ដោយ​ការ​ទូន្មាន​ខ្លួន​ ​ក្នុង​ចេតិយ​ ​ឬ​ក្នុង​សង្ឃ​ ​ឬ​ក្នុង​បុគ្គល​ ​ឬ​ក្នុង​ពួក​ភ្ញៀវ​ ​ឬមួយ​ក្នុង​មាតា​ ​ក្នុង​បិតា​ ​ឬថា​ក្នុង​បងប្រុស​-​ស្រី​ដែល​ជា​ច្បង​ ​កំណប់ទ្រព្យ​នុ៎ះ​ ​ចាត់ជា​កំណប់ទ្រព្យ​ដែល​កប់​ទុក​ប្រពៃ​ហើយ​ ​នរណា​ ​ៗ​ ​មិន​គប្បី​ផ្ចាញ់​បាន​ ​ជា​កំណប់ទ្រព្យ​ ​ដែល​ជាប់​តាម​ខ្លួន​ទៅ​ ​កាល​ភោគៈ​ទាំងឡាយ​ដែល​ខ្លួន​ត្រូវ​លះបង់​ហើយ​ទៅ​ ​ខ្លួន​រមែង​កាន់​យក​នូវ​កំណប់ទ្រព្យ​ ​គឺ​បុណ្យ​នុ៎ះ​ទៅ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦ | បន្ទាប់
ID: 636864790895816864
ទៅកាន់ទំព័រ៖