ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

​អមាត្យ​ធំ​របស់​ស្តេច​ ​តិរ្ថិយ​ ​និង​ពួក​សាវ័ក​របស់​តិរ្ថិយ​ឡើយ​ ​តថាគត​ ​មិនបាន​នៅ​ច្រឡូកច្រឡំ​ ​ក៏បាន​សេចក្តី​សុខសប្បាយ​។​ ​ដំរី​ដ៏​ប្រសើរ​នោះ​ ​មានចិត្ត​ត្រិះរិះ​កើតឡើង​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​កាលមុន​ ​អញ​បាន​នៅ​ច្រឡូកច្រឡំ​ដោយ​ពួក​ដំរី​ឈ្មោល​ ​ដំរី​ញី​ ​ដំរី​ស្ទាវ​ ​និង​កូន​ដំ​រី​តូច​ៗ​ ​ហើយ​អញ​បាន​ស៊ី​ស្មៅ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ពួក​ដំរី​ទាំងនោះ​ ​ច្រឹប​ចុង​ហើយ​ផង​ ​ពួក​ដំរី​ទាំងនោះ​ស៊ី​មែកឈើ​បាក់​ ​ដែល​អញ​កាច់​បំបាក់​ហើយ​ផង​ ​អញ​បាន​ផឹកទឹក​ទាំងឡាយ​ដ៏​ល្អក់​ផង​ ​កាលបើ​អញ​ ​ដើរចុះឡើង​កំពង់ទឹក​ ​ពួក​មេ​ដំរី​ ​ដើរ​ត្រដុស​កាយ​ផង​ ​អញ​នៅ​ច្រឡូកច្រឡំ​ជា​ទុក្ខ​ ​មិន​សប្បាយ​ឡើយ​។​ ​ឥឡូវនេះ​ ​អញ​នោះ​ ​មិន​នៅ​ច្រឡូកច្រឡំ​ ​ដោយ​ពួក​ដំរី​ឈ្មោល​ ​ដំរី​ញី​ ​ដំរី​ស្ទាវ​ ​និង​កូន​ដំរី​ ​ហើយ​ស៊ី​ស្មៅ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ពួក​ដំរី​ទាំងនោះ​ ​មិនបាន​ច្រឹប​ចុង​ហើយ​ផង​ ​ពួក​ដំរី​ទាំងនោះ​ ​ក៏​មិន​ស៊ី​មែកឈើ​បាក់​ ​ដែល​អញ​កាច់​បំបាក់​ផង​ ​អញ​ផឹកទឹក​ទាំងឡាយ​មិន​ល្អក់​ផង​ ​កាលបើ​អញ​ ​ដើរចុះឡើង​កំពង់ទឹក​ ​ពួក​មេ​ដំរី​ ​ក៏​មិន​ដើរ​ត្រដុស​កាយ​ផង​ ​អញ​មិន​នៅ​ច្រឡូកច្រឡំ​ ​ក៏បាន​សេចក្តី​សុខសប្បាយ​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​បាន​ជ្រាប​ច្បាស់​សេចក្តី​ស្ងប់ស្ងាត់​របស់​ព្រះអង្គ​ ​និង​បាន​ជ្រាប​ច្បាស់​បរិវិតក្កៈ​ ​ក្នុងចិត្ត​របស់​ដំរី​ដ៏​ប្រសើរ​នោះ​ ​ដោយ​ព្រះទ័យ​នៃ​ព្រះអង្គ​ហើយ​ ​ទើប​ទ្រង់​បន្លឺ​ឧទាន​នេះ​ ​ក្នុង​វេលា​នោះ​ថា​
ថយ | ទំព័រទី ២១២ | បន្ទាប់
ID: 636865092282595201
ទៅកាន់ទំព័រ៖