ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

​មាន​អានុភាព​ច្រើន​ផង​ ​រស់នៅ​ក៏​ចំរើន​ ​ស្លាប់​ក៏​ចំរើន​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ក្នុងចិត្ត​ ​របស់​ព្រះ​ឧប​សេ​នវ​ង្គន្ត​បុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដោយ​ព្រះទ័យ​របស់​ព្រះអង្គ​ហើយ​ ​ទើប​ទ្រង់​បន្លឺ​ឧទាន​នេះ​ ​ក្នុង​វេលា​នោះ​ថា​
​ជីវិត​របស់​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ក្តៅក្រហាយ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​រមែង​មិន​សោក​ក្នុង​កាល​ជិតស្លាប់​ ​ប្រសិនបើ​អ្នកប្រាជ្ញ​នោះ​ឯង​ ​បានឃើញ​បទ​ ​គឺ​ព្រះនិព្វាន​ ​រមែង​មិន​សោក​ ​ក្នុង​កណ្តាល​ពួក​អ្នក​សោក​ឡើយ​។​ ​ភិក្ខុ​បាន​គាស់រំលើង​តណ្ហា​ក្នុង​ភព​ ​មានចិត្ត​ស្ងប់​ ​មាន​ជាតិ​សំសារ​អស់ហើយ​ ​ភព​ថ្មីទៀត​មិន​មានដល់​ភិក្ខុ​ហើយ​។​ ​សូត្រ​ ​ទី៩​។​

 [​១០៩​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​យ៉ាងនេះ​។​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​ជេតពន​ ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​សេដ្ឋី​ ​ជិត​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​សារីបុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​អង្គុយ​ផ្គត់ភ្នែន​ ​តម្រង់​កាយ​ត្រង់​ ​ពិចារណា​ការ​ស្ងប់​រម្ងាប់​របស់​ខ្លួន​ ​ក្នុង​ទី​ជិត​នៃ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់ទត​ឃើញ​ព្រះ​សារីបុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​អង្គុយ​ផ្គត់ភ្នែន​ ​តម្រង់​កាយ​ត្រង់​ ​ពិចារណា​ការ​ស្ងប់​រម្ងាប់​របស់​ខ្លួន​ ​ក្នុង​ទី​ជិត​ព្រះអង្គ​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​បាន​ជ្រាប​ច្បាស់​សេចក្តី​នុ៎ះហើយ​ ​ទើប​ទ្រង់​បន្លឺ​ឧទាន​នេះ​ ​ក្នុង​វេលា​នោះ​ថា​។​
ថយ | ទំព័រទី ២២៣ | បន្ទាប់
ID: 636865095097776221
ទៅកាន់ទំព័រ៖