ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

​នេះ​ជាស​ភាព​អស្ចារ្យ​ ​ដែល​កើត​ចំឡែក​ទី២​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដែល​ពួក​ភិក្ខុ​ឃើញ​ហើយ​ ​តែង​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​។​ ​
 ម្នាល​ភិ​ក្ខុ​ទំាំង​ឡាយ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ជា​អ្នក​ទ្រុស្តសីល​ ​មានធម៌​អាក្រក់​ ​មានមារយាទ​មិន​ស្អាត​ ​គួរឲ្យ​រង្កៀស​ ​មានអំពើ​អា​ក្រ​ក់​បិទ​បំាំង​ទុក​ ​មិនមែន​ជា​សមណៈ​ ​តែ​ប្តេជ្ញា​ខ្លួន​ថា​ជា​សមណៈ​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​តែ​ប្តេជ្ញា​ខ្លួន​ថា​ជា​អ្ន​ក​ប្រព្រត្តឹ​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ស្អុយ​ខាងក្នុង​ ​មានចិត្ត​ជោក​ដោយ​រាគៈ​ ​កខ្វក់​ដូច​សម្រាម​ ​សង្ឃ​មិន​នៅ​រួម​ជាមួយ​បុគ្គល​នោះ​ទេ​ ​សង្ឃ​ប្រជុំ​គ្នា​នំាំ​យក​បុគ្គល​នោះ​ចេញ​មួយរំពេច​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​បើទុកជា​អង្គុយ​នៅក្នុង​កណ្តាល​ភិក្ខុសង្ឃ​ពិតមែន​ ​ប៉ុន្តែ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​នៅ​ឆ្ងាយ​អំពី​សង្ឃ​ ​ចំណែក​សង្ឃ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​នៅ​ឆ្ងាយ​អំពី​បុគ្គល​នោះ​ ​ដូច​មហាសមុទ្រ​ ​មិន​នៅ​រួម​ជាមួយ​សាកសព​ស្លាប់​ទេ​ ​បើ​សាកសព​ស្លាប់​ណាមួយ​ ​ដែល​មាន​ក្នុង​មហាសមុទ្រ​ ​មហាសមុទ្រ​តែង​បន្សាត់​សាកសព​នោះ​ ​ទៅ​រក​ច្រំាំ​ង​ ​ផាត់​ឡើង​ទៅលើគោក​មួយរំពេច​ ​ដូច្នោះឯង​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ជា​អ្នក​ទ្រុស្តសីល​ ​មានធម៌​អាក្រក់​ ​មានមារយាទ​មិន​ស្អាត​ ​គួរឲ្យ​រង្កៀស​ ​បិទ​បំាំង​អំពើអាក្រក់​ទុក​ ​មិនមែន​ជា​សមណៈ​ ​តែ​ប្តេជ្ញា​ខ្លួន​ថា​ជា​សមណៈ​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​តែ​ប្តេជ្ញា​ខ្លួន​ថា​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ស្អុយ​ខាងក្នុង​ ​មានចិត្ត​ជោក​ដោយ​រាគៈ​ ​កខ្វក់​ដូច​សម្រាម​
ថយ | ទំព័រទី ២៤៤ | បន្ទាប់
ID: 636865100057039874
ទៅកាន់ទំព័រ៖