ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

 ​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ ​គួរ​រក្សា​ចិត្ត​ដែល​ឃើញ​ដោយ​កម្រ​ក្រៃពេក​ ​ដែល​ល្អិត​ពេក​ណាស់​ ​មាន​ប្រក្រតី​ធ្លាក់ចុះ​ទៅតាម​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ ​ក្នុង​អារម្មណ៍​ណាមួយ​ ​(​ព្រោះថា​)​ ​ចិត្ត​ដែលគេ​រក្សា​បាន​ហើយ​ ​រមែង​នាំមក​នូវ​សេចក្តី​សុខ​។​
 អ្នក​ទាំងឡាយ​ណា​ ​នឹង​សង្រួមចិត្ត​ដែល​ទៅ​ឆ្ងាយ​ ​ជា​ចិត្ត​ត្រាច់​ទៅ​តែឯង​ ​មិន​មាន​សរីរៈ​ ​មាន​គូហា​ ​គឺ​មហាភូតរូប​ ​៤​ ​ជាទី​អាស្រ័យ​នៅ​ ​អ្នក​ទាំងនោះ​ឯង​ ​រមែង​រួចចាក​ចំណង​នៃ​មារ​។​
 ប្រាជ្ញា​ ​រមែង​មិន​បរិបូណ៌​ដល់​បុគ្គល​ដែល​មានចិត្ត​មិន​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ ​មិនដឹង​ច្បាស់​នូវ​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ ​មាន​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​អណ្តែត​ទៅ​។​ ​ភ័យ​រមែង​មិន​មាន​ ​ដល់​បុគ្គល​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ទទឹក​ដោយ​រាគៈ​ ​មានចិត្ត​ដែល​ទោស​ខ្ទាំងខ្ទប់​មិនបាន​ ​មានបុណ្យ​ ​និង​បាប​លះ​ចោល​ហើយ​ ​ភ្ញាក់រឭក​ជានិច្ច​។​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​កាយ​នេះ​ថា​ ​ដូចជា​ឆ្នាំង​ ​គប្បី​បិទ​នូវ​ចិត្ត​នេះ​ ​ឲ្យ​ដូចជា​បិទទ្វារ​នគរ​ ​គប្បី​ច្បាំង​នូវ​មារ​ដោយ​អាវុធ​ ​គឺ​បញ្ញា​ ​គប្បី​រក្សាទុក​នូវ​ធម៌​ ​ដែល​ខ្លួន​ឈ្នះហើយ​ ​មិន​គប្បី​ជា​អ្នក​ដំអក់​នៅ​ ​(​ក្នុង​ធម៌​នោះ​)​ ​ឡើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៩ | បន្ទាប់
ID: 636864796539949690
ទៅកាន់ទំព័រ៖