ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

​លែង​លូក​ព្រះហស្ត​ទៅ​ក្នុង​បាត្រ​ ​ក៏​កាន់​យក​អាសនៈ​ដ៏​ទាប​មួយ​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​កាលដែល​មហាមាត្យ​ ​ក្នុង​ដែន​មគធៈ​ ​ឈ្មោះ​សុនី​ធៈ​ ​និង​វស្សការៈ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​អនុមោទនា​ ​ដោយ​គាថា​នេះ​ថា​ ​
​មនុស្សជា​បណ្ឌិត​ជាត​ ​សម្រេចការ​នៅក្នុង​ប្រទេស​ណា​ ​រមែង​ញ៉ាំង​ពួក​បុគ្គល​ ​អ្នកមានសីល​សង្រួម​ ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ឲ្យ​បរិភោគ​ក្នុង​ប្រទេស​នោះ​ ​ហើយ​បាន​ឧទ្ទិស​ផល​ទក្ខិណាទាន​ ​ចំពោះ​ពួក​ទេវតា​ដែល​នៅក្នុង​ប្រទេស​នោះ​ ​ទេវតា​ទាំងនោះ​ ​ដែល​បណ្ឌិត​នោះ​បូជា​ហើយ​ ​រមែង​បូជា​គេ​វិញ​ ​ដែល​រាប់អាន​ហើយ​ ​រមែង​រាប់អាន​គេ​វិញ​ ​តែង​អនុគ្រោះ​បណ្ឌិត​នោះ​ ​ព្រោះ​ទក្ខិណានុប្បទាន​នោះ​ ​ដូច​មាតា​អនុគ្រោះ​បុត្ត​ ​ដែល​កើតអំពី​ទ្រូង​ ​បុរស​ដែល​ទេវតា​អនុគ្រោះ​ហើយ​ ​តែងឃើញ​សេចក្តី​ចំរើន​សព្វកាល​។​

 [​១៧៤​]​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​អនុមោទនា​ដោយ​គាថា​ទាំងនេះ​ ​ចំពោះ​មហាមាត្យ​ក្នុង​ដែន​មគធៈ​ ​ឈ្មោះ​សុនី​ធៈ​ ​និង​វស្សការៈ​រួចហើយ​ ​ទ្រង់​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ ​យាង​ចេញទៅ​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​មហាមាត្យ​ក្នុង​ដែន​មគធៈ​ ​ឈ្មោះ​សុនី​ធៈ​ ​និង​វស្សការៈ​ ​ដើរតាម​ក្រោយ​ ​ៗ​ ​នៃ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ហើយ​គិតថា​ ​ក្នុងថ្ងៃនេះ​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​នឹង​យាង​ចេញទៅ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៤៣ | បន្ទាប់
ID: 636865132700686984
ទៅកាន់ទំព័រ៖