ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

 ​បណ្ឌិត​គួរ​ទូន្មាន​ប្រៀនប្រដៅ​ ​គួរ​ហាមឃាត់​នូវ​ជន​ទាំងឡាយ​ចាក​អំពើ​អសប្បុរស​ ​បណ្ឌិត​នោះ​ ​រមែង​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​សប្បុរស​តែ​ម្យ៉ាង​ ​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​នៃ​អសប្បុរស​ឡើយ​។​
 បុគ្គល​ ​មិន​គួរ​គប់មិត្ត​អាក្រក់​ ​មិន​គួរ​គប់​បុរស​ថោកទាប​ ​គួរ​គប់​តែ​មិត្ត​ដែល​ល្អ​ ​គួរ​គប់​តែ​បុរស​ជាន់ខ្ពស់​។​
 បណ្ឌិត​ ​ដែល​មាន​សេចក្តី​ឆ្អែត​ក្នុង​ធម៌​ ​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​ហើយ​ ​រមែង​ដេក​ជា​សុខ​ ​រមែង​ត្រេកអរ​ក្នុង​ធម៌​ដែល​ព្រះ​អរិយៈ​ប្រកាស​ទុក​ហើយ​គ្រប់ពេល​។​
 ធម្មតា​អ្នក​បង្ហូរទឹក​ ​តែង​បង្ហូរទឹក​ទៅ​ ​អ្នកធ្វើ​ព្រួញ​ ​តែង​ពត់​ព្រួញ​ ​(​ឲ្យ​ត្រង់​)​ ​អ្នក​ចាំងឈើ​ ​តែង​ចាំងឈើ​ ​ឯ​បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ​ ​តែង​ទូន្មាន​ខ្លួន​ ​(​ដូច្នោះ​ដែរ​)​។​ ​
 ភ្នំ​ថ្មតាន់​ ​មិន​រំភើប​ព្រោះ​ខ្យល់​ ​ដូចម្តេច​មិញ​ ​បណ្ឌិ​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​មិន​រំភើប​ ​ព្រោះ​ពាក្យ​តិះដៀល​ ​និង​ពាក្យ​សរសើរ​ ​(​ជាដើម​)​ ​ដូច្នោះឯង​។​
 ​អន្លង់​ទឹកដែល​ជ្រៅ​ ​រមែង​ថ្លា​ ​មិន​ល្អក់​យ៉ាងណា​ ​បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ​ ​បើ​បាន​ស្តាប់ធម៌​ទេសនា​ហើយ​ ​រមែង​ជ្រះថ្លា​ស៊ប់សួន​ ​យ៉ាងនោះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636864801294951660
ទៅកាន់ទំព័រ៖