ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

សុត្តន្ត​បិដក​ ​ខុទ្ទកនិកាយ​
​ឧទាន​


​សូម​នមស្ការ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​អរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ព្រះអង្គ​នោះ​។​ ​

​ពោធិ​វគ្គ​ ​ទី១​ ​

 ​[​៣៨​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​យ៉ាងនេះ​។​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ជា​ដម្បូង​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្បែរ​គល់​ពោធិព្រឹក្ស​ ​ទៀប​ឆ្នេរ​ស្ទឹង​នេរ​ញ្ជ​រា​ ​ក្នុង​ឧរុ​វេលា​ប្រទេស​។​ ​
​ សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​គង់​ដោយ​បល្ល័ង្ក​តែមួយ​ ​សោយ​វិមុត្តិសុខ​ ​អស់​ ​១​ ​សប្តាហ៍​ ​(​៧ថ្ងៃ​)​។​ ​លុះ​អំណឹះ​សប្តាហ៍​នោះ​ហើយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ចេញ​អំពី​សមាធិ​នោះ​ ​ទ្រង់​រំពឹង​ក្នុង​ព្រះ​ហ្ឫទ័យ​ចំពោះ​បដិច្ចសមុប្បាទ​ធម៌​ ​ជា​អនុលោម​ ​គឺ​ពិចារណា​បណ្តោយ​ ​អស់​រាត្រី​បឋមយាម​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ថា​ ​កាលបើ​បច្ច័យ​(​១​)​ ​នេះ​មាន​ ​ផល​នេះ​ក៏​មាន​ ​ផល​នេះ​រមែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ការ​កើតឡើង​នៃ​បច្ច័យ​នេះ​ ​គឺ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​អវិជ្ជា​ជា​បច្ច័យ​ ​វិញ្ញាណ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​សង្ខារ​ជា​បច្ច័យ​ ​នាមរូប​កើតមាន​ ​ព្រោះ​វិញ្ញាណ​ជា​បច្ច័យ​ ​ស​ឡាយ​ត​នៈ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​នាមរូប​ជា​បច្ច័យ​ ​ផស្សៈ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ស​ឡាយ​ត​នៈ​ជា​បច្ច័យ​ ​វេទនា​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ផស្សៈ​ជា​បច្ច័យ​ ​
​(​១​)​ ​ពាក្យ​ថា​ ​បច្ច័យ​ជា​ពាក្យ​ផ្លាស់​ប្តូរ​គ្នា​នឹង​ពាក្យ​ថា​ ​ហេតុ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១១៣ | បន្ទាប់
ID: 636865056983346200
ទៅកាន់ទំព័រ៖