ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥២

 [​១៥៤​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​យ៉ាងនេះ​។​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​ជេតពន​ ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​សេដ្ឋី​ ​ជិត​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​អង្គុយពែនភ្នែន​ ​តម្រង់​កាយ​ត្រង់​ ​ផ្ចង់ចិត្ត​ទៅ​រក​កាយគតាសតិ​ ​ឲ្យ​មានមុខ​ឆ្ពោះទៅ​ឰដ៏​ខាងក្នុង​ ​ជិត​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់ទត​ឃើញ​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​អង្គុយពែនភ្នែន​ ​តម្រង់​កាយ​ត្រង់​ ​ផ្ចង់ចិត្ត​ទៅ​រក​កាយគតាសតិ​ ​ឲ្យ​មានមុខ​ឆ្ពោះទៅ​ឰដ៏​ខាងក្នុង​ ​ក្នុង​ទី​ជិត​ហើយ​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​ ​សេចក្តី​នុ៎ះហើយ​ ​ទើប​ទ្រង់​បន្លឺ​ឧទាន​នេះ​ ​ក្នុង​វេលា​នោះ​ថា​
​កាយគតាសតិ​ ​ដែល​បុគ្គល​ណា​ ​ដម្កល់​រឿយ​ ​ៗ​ ​គ្រប់​កាល​ ​(​កាយគតាសតិ​នោះ​)​ ​មិន​មានដល់​បុគ្គល​នោះ​ផង​ ​មិន​មានដល់​អាត្មាអញ​ ​(​ក្នុង​អតីតកាល​ផង​)​ ​នឹង​មិន​មានដល់​អាត្មាអញ​ ​(​ក្នុង​អនាគត​ផង​)​ ​មិន​មានដល់​អាត្មាអញ​ ​(​ក្នុង​កាល​ឥឡូវនេះ​)​ ​ផង​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​នៅ​ដោយ​អនុ​បុព្វ​វិហារធម៌​ ​គប្បី​ឆ្លង​តណ្ហា​ ​ជា​ពឹស​ ​ក្នុង​កាល​ ​(​ទាំង​ ​៣​)​ ​ក្នុង​ភព​ទាំង​ ​៣​ ​នោះ​បាន​។​ ​សូត្រ​ ​ទី៨​។​

​ [​១៥៥​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​យ៉ាងនេះ​។​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សេ្តច​ទៅកាន់​ចារិក​ ​ក្នុង​ដែន​មល្លៈ​ ​ជាមួយនឹង​ភិក្ខុសង្ឃ​ជាច្រើន​រូប​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣១៤ | បន្ទាប់
ID: 636865124330228221
ទៅកាន់ទំព័រ៖