ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៣

​ភិក្ខុ​ ​គួរ​ដើរទៅ​ឲ្យ​មាន​ព្យាយាម​ ​(​រារាំង​បាប​)​ ​គួរ​ឈរ​ឲ្យ​មាន​ព្យាយាម​ ​គួរ​អង្គុយ​ឲ្យ​មាន​ព្យាយាម​ ​គួរ​ដេក​ឲ្យ​មាន​ព្យាយាម​ ​គួរ​បត់​ចូល​ ​(​នូវ​អវយវៈ​)​ ​ឲ្យ​មាន​ព្យាយាម​ ​គួរ​លា​ចេញ​ ​(​នូវ​អវយវៈ​)​ ​ឲ្យ​មាន​ព្យាយាម​ ​ការប្រព្រឹត្តិ​ទៅ​នៃ​លោក​ ​ក្នុង​ខាងលើ​ ​ក្នុង​ទី​ជុំវិញ​ ​ក្នុង​ទិស​ខាងក្រោម​ត្រឹមណា​ ​ភិក្ខុ​គួរ​ជា​អ្នក​ពិចារណា​នូវ​ការ​កើត​ ​និង​ការ​រលត់​នៃ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​មានការ​សាបសូន្យ​ជា​ធម្មតា​ ​ត្រឹមណោះ​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ទាំងឡាយ​ ​បាន​សរសើរ​ ​នូវ​ភិក្ខុ​អ្នក​សម្រេចសម្រាន្ត​នៅ​យ៉ាងនេះ​ ​មាន​ព្យាយាម​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​ ​មានការ​ប្រព្រឹត្តិ​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​មានចិត្ត​មិន​រាយមាយ​ ​សិក្សា​ឲ្យ​សមគួរ​ដល់​ធម៌​ជា​គ្រឿង​ស្ងប់ចិត្ត​ ​មានស្មារតី​គ្រប់​កាល​បែប​នោះ​ ​ថា​ជា​បុគ្គល​មានចិត្ត​ស្លុង​ទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន​។​ ​សូត្រ​ ​ទី១២​។​

 [​១១៥​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​ថា​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហើយ​ ​ព្រះអរហន្ត​សំដែង​ហើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​លោក​ ​(​ទាំងមូល​)​ ​តថាគត​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ច្បាស់​ហើយ​ ​តថាគត​ ​ជា​បុគ្គល​ប្រាសចាក​លោក​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ធម៌​ជា​គ្រឿង​បណ្តាល​ឲ្យ​កើត​លោក​ ​តថាគត​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ច្បាស់​ហើយ​ ​ធម៌​ជា​គ្រឿង​បណ្តាល​ឲ្យ​កើត​លោក​ ​តថាគត​ ​បាន​លះបង់​ហើយ
ថយ | ទំព័រទី ១៥៣ | បន្ទាប់
ID: 636865456825645871
ទៅកាន់ទំព័រ៖