ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៣

​ឥតិ​វុត្ត​កៈ​ ​ឯក​និបាត​ ​តតិយ​វគ្គ​


 [​២១​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាប់​មក​ថា​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហើយ​ ​ព្រះអរហន្ត​សំដែង​ហើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ ​កំណត់​ដឹងចិត្ត​ដោយចិត្ត​ ​ដឹង​ច្បាស់​ ​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ដែល​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​ហើយ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​បុគ្គល​នេះ​ ​ធ្វើ​មរណកាល​ទៅ​ក្នុង​សម័យនេះ​ ​នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​ឋានសួគ៌​ ​ដូចជា​គេ​នាំ​យក​ទៅ​តម្កល់ទុក​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះ​បុគ្គល​នោះ​ ​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ហេតុតែ​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​យ៉ាងនេះ​ ​លុះ​បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់​ទៅ​ ​ក៏​រមែង​ទៅ​កើត​ឯ​សុគតិ​សួគ៌​ទេវលោក​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សំដែង​សេចក្ដី​នុ៎ះហើយ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​គាថា​ព័ន្ធ​នេះ​ ​ក្នុង​សូត្រ​នោះ​ថា​ ​
​ព្រះពុទ្ធ​ទ្រង់​ជ្រាប​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ​ ​ដែល​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ទើប​ទ្រង់ព្យាករ​សេចក្ដី​នុ៎ះ​ ​ក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា​ ​បើ​បុគ្គល​នេះ​ ​ធ្វើ​មរណកាល​ទៅ​ ​ក្នុង​សម័យនេះ​ ​នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគតិ​ ​ព្រោះ​បុគ្គល​នោះ​ ​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​ ​បុគ្គល​បែប​នោះ​ ​ដូចជា​គេ​នាំ​យក​ទៅ​តម្កល់ទុក​ ​(​ក្នុង​សួគ៌​)​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​ទៅកាន់​សុគតិ​ ​ព្រោះហេតុតែ​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​។​

 ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាប់​មក​ហើយ​ថា​ ​សេចក្ដី​នេះឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​បាន​ត្រាស់​ទុក​ហើយ​។​ ​សូត្រ​ ​ទី១​។​
ថយ | ទំព័រទី ២០ | បន្ទាប់
ID: 636865273721672923
ទៅកាន់ទំព័រ៖