ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

 ​ភិក្ខុ​ធ្វើ​ចិត្ត​មិន​ឲ្យ​ត្រេកអរ​ ​លះ​នូវ​ពាក្យ​ញុះញង់​ទាំងឡាយ​ ​នូវ​សេចក្តី​ក្រោធ​ ​និង​សេចក្តី​កំណាញ់​ ​លះ​នូវ​រាគៈ​ ​និង​ទោសៈ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​វៀរ​ដោយ​ប្រពៃ​ក្នុង​លោក​។​
 ភិក្ខុ​លះបង់​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ ​និង​ស្អប់​ ​មិន​ប្រកាន់​មាំ​ ​មិន​អាស្រ័យ​ក្នុង​សភាវៈ​តិចតួច​ ​(​ដោយ​តណ្ហា​ ​និង​ទិដ្ឋិ​)​ ​ឡើយ​ ​មានចិត្ត​ផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ចាក​សំ​យោ​ជ​និ​យ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​(​ធម៌​ជា​អារម្មណ៍​នៃ​សំយោជនៈ​)​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​វៀរ​ដោយ​ប្រពៃ​ក្នុង​លោក​។​
 ភិក្ខុ​នោះ​ ​បន្ទោបង់​នូវ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ក្នុង​ខន្ធ​ជា​គ្រឿង​ប្រកាន់​ ​មិនដល់​ ​(​នូវ​ការ​ឃើញ​)​ ​ថា​មាន​ខ្លឹម​ក្នុង​ឧបធិ​ ​គឺ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ជា​បុគ្គល​មិន​អាស្រ័យ​ ​(​ដោយ​ឆន្ទៈ​ ​និង​រាគៈ​)​ ​មិនបាច់​មាន​បុគ្គល​ដទៃ​ណែនាំ​ឡើយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឈ្មោះថា​ ​វៀរ​ដោយ​ប្រពៃ​ក្នុង​លោក​។​
ថយ | ទំព័រទី ១១៧ | បន្ទាប់
ID: 636865538547190076
ទៅកាន់ទំព័រ៖