ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

 ​បុគ្គល​បាន​នូវ​វិមុត្តិ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ក្នុង​សម័យ​ ​គឺ​លោកិយ​សមាបត្តិ​ ​ដោយហេតុ​ណា​ ​ហេតុ​នោះ​ ​មិនមែន​ជាទី​តាំង​នៃ​បុគ្គល​អ្នក​ត្រេកអរ​ក្នុង​ពួក​ទេ​ ​បុគ្គល​ពិចារណា​ពាក្យ​ ​របស់​ព្រះពុទ្ធ​ ​ជា​ព្រះ​អាទិច្ចពន្ធុ​ហើយ​ ​គប្បី​ត្រាច់​ទៅ​តែម្នាក់ឯង​ ​ដូច​កុយរមាស​។​
 បុគ្គល​កន្លង​នូវ​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ ​ដល់​នូវ​ធម៌​ទៀង​ ​មាន​មគ្គ​បាន​ហើយ​ ​មិនបាច់​មាន​អ្នកដទៃ​ដឹកនាំ​ ​ព្រោះ​ដឹង​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​មាន​ញាណ​កើត​ហើយ​ ​គប្បី​ត្រាច់​ទៅ​តែម្នាក់ឯង​ ​ដូច​កុយរមាស​។​
 បុគ្គល​ ​មិន​ជាប់ចិត្ត​ក្នុង​អាហារ​ ​មិន​កុហក​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ស្រេកឃ្លាន​ ​ជា​អ្នក​មិន​លុបគុណ​គេ​ ​កំចាត់​បង់​មោហៈ​ ​ដូចជា​ទឹកចត់​ចេញ​បាន​ ​មិន​មាន​ទីអាស្រ័យ​ ​(​គឺ​កិលេស​)​ ​ក្នុង​លោក​ទាំងមូល​ ​គប្បី​ត្រាច់​ទៅ​តែម្នាក់ឯង​ ​ដូច​កុយរមាស​។​
 បុគ្គល​គប្បី​វៀរ​នូវ​សំឡាញ់​ដ៏​អាក្រក់​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩ | បន្ទាប់
ID: 636865483426877375
ទៅកាន់ទំព័រ៖