ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

 ​(​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​សេ​លៈ​)​ ​សារីបុត្ត​ ​ជា​អនុជាត​ ​ញ៉ាំង​ធម្មចក្រ​ ​ជាច​ក្រ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ដែល​តថាគត​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ហើយ​ ​(​នោះ​)​ ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​តថាគត​។​ ​វិជ្ជា​ ​និង​វិមុត្តិ​ដែល​គប្បី​ដឹង​ច្បាស់​ ​តថាគត​ដឹង​ច្បាស់​ហើយ​ ​មគ្គសច្ច​ដែល​គប្បី​ចំរើន​ ​តថាគត​បាន​ចំរើន​ហើយ​ ​សមុទយសច្ច​ដែល​គប្បី​លះ​ ​តថាគត​លះបង់​ហើយ​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ទើប​តថាគត​ ​ឈ្មោះ​ថា​ពុទ្ធៈ​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​អ្នក​ចូរ​កំចាត់​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ចូរ​ជឿស៊ប់​ចំពោះ​តថាគត​ចុះ​ ​ការបាន​ជួបប្រទះ​នឹង​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ទាំងឡាយ​រឿយ​ ​ៗ​ ​ជា​ការបាន​ដោយ​ក្រ​។​
 ការ​កើតឡើង​នៃ​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ក្នុង​លោក​រឿយ​ ​ៗ​ ​ជា​ការបាន​ដោយ​ក្រ​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​តថាគត​នោះ​ ​ជា​អ្នក​ត្រាស់​ដឹង​ ​ជា​អ្នក​កាត់​នូវ​សរ​ ​គឺ​រាគាទិក្កិលេស​ ​ជា​បុគ្គល​ប្រសើរ​។​
 តថាគត​ ​ជា​បុគ្គល​ប្រសើរ​ ​កន្លង​នូវ​សេចក្តី​ប្រៀបផ្ទឹម​ ​ញាំញី​នូវ​មារសេនា​ ​ឥតមាន​ភ័យ​អំពី​ទីណា​ឡើយ​ ​រមែង​រីករាយ​ ​ព្រោះ​បាន​ធ្វើស​ត្រូវ​ទាំងអស់​ ​ឲ្យ​លុះ​ក្នុង​អំណាច​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៧ | បន្ទាប់
ID: 636865560242901000
ទៅកាន់ទំព័រ៖