ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

​អ្នក​ចូរ​មើល​នូវ​ការ​រៀបរាប់​ជាច្រើន​ ​របស់​ពួក​ញាតិ​ដែល​កំពុង​អាឡោះអាល័យ​ ​បណ្តា​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​សត្វ​តែម្នាក់​ ​ៗ​ ​ដែល​ត្រូវ​មច្ចុ​នាំទៅ​ ​ដូចជា​គោ​ ​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់​ ​សត្វលោក​ ​ត្រូវ​មច្ចុ​ ​និង​ជរា​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​យ៉ាងនេះ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​អ្នក​ប្រាជ្ញា​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិន​សោក​ស្តាយ​ឡើយ​ ​ព្រោះ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​បរិយាយ​នៃ​សត្វលោក​។​ ​អ្នក​មិន​ស្គាល់ផ្លូវ​របស់​សត្វ​ណា​ ​ដែល​មក​ ​ឬទៅ​ ​មិនឃើញ​ជាក់លាក់​នូវ​ចំណែក​ទាំងពីរ​ ​របស់​សត្វ​នោះ​ ​អ្នក​ខ្សឹកខ្សួល​ឥត​អំពើរ​ទេ​ ​បើ​បុគ្គល​វង្វេងវង្វាន់​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ផ្តួល​ខ្លួន​ហើយ​ ​បាន​នូវ​ប្រយោជន៍​តិចតួច​ ​ម្ល៉េះសម​អ្នកប្រាជ្ញ​ឈ្លាសវៃ​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​នោះ​ដែរ​។​ ​បុគ្គល​មិនមែន​ដល់​នូវ​ការ​ស្ងប់​រម្ងាប់ចិត្ត​ ​ព្រោះ​ការ​យំ​ ​ការ​សោក​ទេ​ ​ទុក្ខ​កើតឡើង​ដោ​យក្រៃង​លែង​ ​ដល់​បុគ្គល​កាល​យំសោក​នោះ​ ​ទាំង​សរីរៈ​ក៏​លំបាក​។​ ​បុគ្គល​ដែល​ផ្តួល​ខ្លួន​ដោយខ្លួនឯង​ ​តែង​ជា​អ្នក​ស្គម​ ​អាប់​សម្បុរ​ ​អ្នក​ចែកឋាន​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិន​រស់​វិញ​បាន​ ​ដោយ​ការ​ខ្សឹកខ្សួល​នោះ​ទេ​ ​ការ​ខ្សឹកខ្សួល​ជា​ការ​ឥតអំពើ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២០៤ | បន្ទាប់
ID: 636865589703866071
ទៅកាន់ទំព័រ៖