ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

​ហើយក៏​លះ​ចោល​នូវ​ព្យាយាម​ទាំងពួង​ចេញ​ ​កាល​ភិក្ខុ​ជឿស៊ប់​ក្នុង​ព្រះនិព្វាន​ ​ជា​ដែន​មិន​មាន​ព្យាយាម​ ​បាន​ផ្តាច់ផ្តិល​នូវ​តណ្ហា​ក្នុង​ភព​ ​មានចិត្ត​ស្ងប់​រម្ងាប់​ហើយ​ ​ការ​អន្ទោល​ទៅកាន់​ជាតិ​ក៏​អស់រលីង​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិន​មាន​ភព​ថ្មីទៀត​ឡើយ​។​
 [​៨៨​]​ ​ដោយ​បរិយាយ​ដទៃទៀត​ ​មាន​ដែរ​ឬ​។​បេ​។​ ​តើមាន​ដូចម្តេច​ ​(​ត្រូវ​បា្រប់​ថា​)​ ​ទុក្ខ​នីមួយ​ទាំងអស់​ ​តែង​កើតឡើង​ព្រោះ​អាហារ​ជា​បច្ច័យ​ ​នេះ​ជា​អនុបស្សនា​ ​ទី​ ​១​ ​ការ​កើតឡើង​នៃ​ទុក្ខ​មិន​មាន​ ​ព្រោះ​រលត់​ដោយ​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​មិន​មាន​សេសសល់​នៃ​អាហារ​ ​នេះ​ជា​អនុបស្សនា​ ​ទី​ ​២​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​ពិចារណា​ឃើញ​រឿយ​ ​ៗ​ ​នូវ​សភាព​ធម៌​ដែល​ជាគូ​នឹងគ្នា​ ​ដោយ​ប្រពៃ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​បេ​។​ ​ព្រះ​សាស្តា​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​គាថា​ព័ន្ធ​ដទៃ​ ​តទៅទៀត​ថា​
 ទុក្ខ​នីមួយ​ទាំងអស់​ ​តែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាហារ​ជា​បច្ច័យ​ ​ការ​កើតឡើង​នៃ​ទុក្ខ​មិន​មាន​ ​ព្រោះ​រលត់​អាហារ​។​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​លុះ​ជា្រ​បនូវ​ទោស​នុ៎ះ​ថា​ ​ទុក្ខ​ ​(​កើតឡើង​)​ ​ព្រោះ​អាហារ​ជា​បច្ច័យ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៥៦ | បន្ទាប់
ID: 636865606256592833
ទៅកាន់ទំព័រ៖