ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​ពិចារណា​ឃើញ​រឿយ​ ​ៗ​ ​នូវ​សភាព​ធម៌​ដែល​ជាគូ​គ្នា​ ​ដោយ​ប្រពៃ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ជា​អ្នក​មិន​ប្រមាទ​ ​មាន​ព្យាយាម​ជា​គ្រឿង​ដុត​កិលេស​ ​មានចិត្ត​បញ្ជូន​ទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន​ ​បណ្តា​ផល​ទាំងពីរ​ ​ផល​ណាមួយ​ ​នឹង​កើត​ប្រាកដ​ ​គឺ​នឹង​បាន​នូវ​អរហត្តផល​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​ឬមួយ​បើ​ខន្ធ​ដ៏​សេស​ដែល​គប្បី​កើត​តទៅទៀត​នៅ​មាន​ ​នឹង​បាន​ដល់​នូវ​អនាគាមិផល​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ពាក្យ​នេះ​ ​លុះ​ព្រះ​សុគត​ជា​សាស្តា​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ពាក្យ​នេះ​ហើយ​ ​ទើប​ទ្រង់​ត្រាស់​គាថា​ព័ន្ធ​ ​តទៅទៀត​ថា​ ​
 រូប​ ​សំឡេង​ ​ក្លិន​ ​រស​ ​ផស្សៈ​ ​ធម្មារម្មណ៍​ទាំងអស់​ ​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​ជាទីស្រឡាញ់​ ​និង​ជាទី​ពេញចិត្ត​ ​លោក​ពោល​ថា​ ​មាននៅ​ដរាបណា​ ​អារម្មណ៍​ទាំង​នុ៎ះ​ ​សត្វលោក​ ​ព្រមទាំង​ទេវលោក​ ​សន្មត​ថា​ ​ជា​សុខ​ ​(​ដរាប​នោះ​)​ ​អារម្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​តែង​រលត់​ទៅ​ក្នុង​ព្រះនិព្វាន​ណា​ ​ព្រះនិព្វាន​នោះ​ ​ពួក​សត្វលោក​ទាំងនោះ​ ​សន្មត​ថា​ ​ជា​ទុក្ខ​វិញ​។​ ​ការ​រលត់​នូវ​សក្កា​យ​ ​គឺ​ខន្ធ​ទាំង​ ​៥​ ​ព្រះ​អរិយៈ​ទាំងឡាយ​ ​ឃើញថា​ ​ជា​សុខ​ពិត​ ​ការ​ឃើញ​ ​(​របស់​ព្រះ​អរិយៈ​)​ ​អ្នក​យល់​នេះ​ ​ជា​ទំនាស់​នឹង​សត្វលោក​ទាំងពួង​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៦២ | បន្ទាប់
ID: 636865607852094090
ទៅកាន់ទំព័រ៖