ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

ឬបុគ្គល​នោះ​ ​នឹង​និយាយទទឹង​ទាស់​ថា​ ​(​ពាក្យ​ខ្ញុំ​ពិត​ ​ពាក្យ​អ្នកឯង​)​មិន​ពិត​ ​ដូច្នេះ​ ​ជាមួយនឹង​បុគ្គល​ណា​បាន​ ​មួយទៀត​ ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​ ​ស្មើ​ ​ឬមិន​ស្មើ​ ​មិន​មាន​ក្នុង​បុគ្គល​ណា​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​នឹង​ផ្សាយ​វាទៈ​ជាមួយ​អ្នកណា​បាន​។​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​បាន​លះបង់​ឱ​កៈ​(​១​)​ ​ហើយ​ ​ជា​អ្នក​មិន​រឭក​នូវ​អារម្មណ៍​ជា​គ្រឿង​កំណត់​ ​មិន​ធ្វើ​សេចក្តី​ស្និទ្ធស្នាល​ ​(​នឹង​គ្រហស្ថ​)​ ​ក្នុង​ស្រុក​ ​ជា​អ្នក​វៀរចាក​កាម​ទាំងឡាយ​ ​មិន​ធ្វើ​អត្តភាព​ឲ្យ​កើត​តទៅទៀត​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​នោះ​ ​មិន​គប្បី​ធ្វើពាក្យ​ពោល​ជំទាស់​នឹង​ជន​ ​(​ណា​)​ ​ឡើយ​។​ ​បុគ្គល​ប្រសើរ​ ​ជា​អ្នក​ស្ងប់ស្ងាត់​ចាក​បាបធម៌​ ​(​មានការ​យល់​ខុស​ជាដើម​)​ ​ណា​ ​ហើយ​ត្រាច់​ទៅ​ក្នុង​លោក​ ​មិន​គប្បី​លើកឡើង​នូវ​បាបធម៌​ទាំងនោះ​មក​ ​ហើយ​និយាយ​ជជែក​ទេ​ ​ផ្កាឈូក​ដុះ​នៅក្នុង​ទឹក​ ​មិន​ប្រឡាក់​ដោយ​ទឹក​ផង​ ​ដោយ​ភក់​ផង​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ជា​អ្នកពោល​នូវ​សេចក្តី​ស្ងប់​ ​មាន​សន្តាន​មិន​ជាប់​ចំពាក់​ ​រមែង​ជា​អ្នក​មិន​ជក់​ជាប់​នៅក្នុង​កាម​ផង​ ​ក្នុង​លោក​ផង​ ​យ៉ាងនោះ​ឯង​។​ ​
​(​១​)​ ​ឱកៈ​ ​សព្ទ​នេះ​ ​សំដៅយក​រូប​ ​និង​វត្ថុជា​ដើម​ ​ដែល​ជា​កន្លែង​សម្រាប់​វិញ្ញាណ​ជ្រក​។​ ​អដ្ឋកថា​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៨៦ | បន្ទាប់
ID: 636865614651833013
ទៅកាន់ទំព័រ៖