ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

​ចំណែក​សមណព្រាហ្មណ៍​ពួក​ដទៃ​ ​តិះដៀល​ទិដ្ឋិ​នោះ​ ​ថា​ជា​របស់​ទទេ​ ​កុហក​វិញ​ ​លុះ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​ប្រកាន់​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ក៏​ទាស់ទែងគ្នា​ ​ចុះ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ ​មិន​និយាយ​មូលមាត់គ្នា​តែ​បែប​មួយ​ ​តើ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​(​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ ​ត្រាស់​ថា​)​ ​ព្រោះថា​ ​បុគ្គល​កាល​ដឹង​ច្បាស់​ក្នុង​សច្ចៈ​ណា​ ​ទើប​មិន​ទាស់ទែងគ្នា​ ​ឯ​សច្ចៈ​នោះ​ ​មានតែ​មួយ​ ​មិនមែន​មាន​ពីរ​ឡើយ​ ​ប៉ុន្តែ​ជន​ទាំងឡាយ​ ​តែង​សរសើរ​សច្ចៈ​របស់​ខ្លួន​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​គ្នា​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជាពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ ​មិន​និយាយ​មូលមាត់គ្នា​តែ​បែប​មួយ​។​ ​(​ព្រះពុទ្ធ​និមិ្មត​សួរ​ថា​)​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ហ្ន៎​ ​បាន​ជាស​មណ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ពោល​លើកខ្លួន​ថា​ ​ជា​អ្នក​ឆ្លៀវឆ្លាស​ ​ជា​អ្នកពោល​តាមបំណង​របស់​ខ្លួន​ ​តែង​ពោល​សច្ចៈ​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​គ្នា​ ​ចុះ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​បានឮ​មក​ថា​ ​សច្ចៈ​មាន​ច្រើន​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​គ្នា​ឬ​ ​ឬក៏​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​នឹក​រក​ដោយ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​របស់​ខ្លួន​ទេ​។​ ​(​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​)​ ​សច្ចៈ​ទាំងឡាយ​ច្រើន​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​គ្នា​ក្នុង​លោក​ ​មិន​មាន​ទេ​ ​លើកលែងតែ​សេចក្តី​ប្រកាន់​ថា​ ​ទៀង​ដោយ​សញ្ញា​ចេញ​ ​គឺ​មានតែ​បរមត្ថ​សច្ចៈ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៩៨ | បន្ទាប់
ID: 636865618130261968
ទៅកាន់ទំព័រ៖