ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

​ភិក្ខុ​មិន​គប្បី​ដឹកនាំ​ ​ក្នុង​ពាក្យ​មុសាវាទ​ ​មិន​គប្បី​ធ្វើការ​អួតអាង​ទាំង​ដឹងខ្លួន​ ​មួយទៀត​ ​មិន​គប្បី​មើលងាយ​អ្នកដទៃ​ ​ដោយ​អាជីវៈ​ ​(​ការ​ចិញ្ចឹមជីវិត​)​ ​និង​បញ្ញា​ ​និង​សីល​វ័ត​។​ ​ភិក្ខុ​កាលបើ​បានឮ​ពាក្យ​ ​(​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​)​ ​ដ៏​ច្រើន​ ​របស់​សមណៈ​ទាំងឡាយ​ ​ឬ​របស់​បុថុជ្ជន​ទាំងឡាយ​ ​មិន​គប្បី​ប្រទូស្ត​ទៅ​រក​ ​មិន​គប្បី​ពោលតប​ ​ដោយ​ពាក្យ​អាក្រក់​ ​ព្រោះថា​ ​លោកអ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិន​ធ្វើការ​ឈ្លោះ​តបត​ឡើយ​។​ ​ភិក្ខុ​ ​កាល​បានដឹង​ ​បាន​ពិចារណា​ធម៌​នុ៎ះ​ ​គប្បី​ជា​អ្នក​រឭក​សិក្សា​សព្វកាល​ ​បើ​បានដឹង​សេចក្តី​រំលត់​រាគា​ទិ​កិ្ក​លេស​ ​ថា​ជា​សេចក្តី​ស្ងប់​ហើយ​ ​មិន​គប្បី​ប្រហែសធ្វេស​ ​ក្នុង​សាសនា​នៃ​ព្រះ​គោតម​ឡើយ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​គ្រប​សង្កត់​រូប​ជាដើម​ ​ជា​អ្នក​ដែល​រូប​ជាដើម​ ​គ្រប​សង្កត់​មិនបាន​ ​ជា​អ្នក​ឃើញ​ធម៌​ ​ចំពោះ​ភ្នែក​ឯង​ ​មិន​អាង​គេ​ថា​ ​ដូច្នេះ​ ​ៗ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣១២ | បន្ទាប់
ID: 636865620916801349
ទៅកាន់ទំព័រ៖