ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

​តិ​ស្ស​មេ​ត្តេ​យ្យ​ប្ប​ញ្ហា​ ​ទី២​


 [​១១៣​]​ ​(​តិ​ស្ស​មេ​ត្តេ​យ្យ​មាណព​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ទូល​សួរ​ថា​)​ ​អ្នកណា​ ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​អ្នក​សន្តោស​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​សេចក្តី​ញាប់ញ័រ​ ​រមែង​មិន​មានដល់​បុគ្គល​ណា​ ​អ្នកណា​ដឹង​នូវ​ចំណែក​នៃ​ខន្ធ​ទាំងពីរ​ ​(​ខន្ធ​អតីត​ ​និង​អនាគត​)​ ​ដោយ​បញ្ញា​ ​ហើយ​រមែង​មិន​ជាប់​នៅក្នុង​ខន្ធ​កណ្តាល​ ​(​ខន្ធ​បច្ចុប្បន្ន​)​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ថា​ ​អ្នកណា​ជាម​ហា​បុរស​ ​អ្នកណា​ឆ្លង​តណ្ហា​ជា​គ្រឿង​ចាក់ស្រែះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​បាន​។​
 (​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ដោះស្រាយ​ថា​ ​ម្នាល​មេ​ត្តេ​យ្យ​)​ ​ភិក្ខុ​មាន​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​(​សង្រួម​)​ ​ក្នុង​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ប្រាសចាក​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ ​មានសតិ​រលឹក​ឃើញសព្វ​កាល​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​រលត់ទុក្ខ​ ​ព្រោះ​ពិចារណា​ឃើញច្បាស់​ ​(​ឈ្មោះថា​ ​ជា​អ្នក​សន្តោស​)​ ​សេចក្តី​ញាប់ញ័រ​ ​រមែង​មិន​មានដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ឡើយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដឹង​នូវ​ចំណែក​នៃ​ខន្ធ​ទាំងពីរ​ ​ដោយ​បញ្ញា​ហើយ​ ​រមែង​មិន​ជាប់​នៅក្នុង​ខន្ធ​កណ្តាល​ ​តថាគត​ពោល​នូវ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ថា​ជាម​ហា​បុរស​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឈ្មោះថា​ ​ឆ្លង​នូវ​តណ្ហា​គ្រឿង​ចាក់ស្រែះ​ក្នុង​លោក​នេះ​បាន​។​

​ចប់​ ​តិ​ស្ស​មេ​ត្តេ​យ្យ​មាណវ​ក​ប្ប​ញ្ហា​ ​ទី២​។​

ថយ | ទំព័រទី ៣៣៧ | បន្ទាប់
ID: 636865637119298078
ទៅកាន់ទំព័រ៖