ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤

 ​ភិក្ខុ​ណា​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​បញ្ញា​ ​បាន​ស្តាប់​នូវ​ពុទ្ធវចនៈ​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​កំណត់​ដឹង​នូវ​កាយ​នោះ​ ​ព្រោះ​ឃើញច្បាស់​តាមពិត​។​ ​សរីរៈ​រស់​នេះ​ ​យ៉ាងណា​ ​សរីរៈ​ស្លាប់​នុ៎ះ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ ​សរីរៈ​ស្លាប់​នុ៎ះ​ ​យ៉ាងណា​ ​សរីរៈ​រស់​នេះ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​រំសាយ​នូវ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ក្នុង​កាយ​ ​ទាំង​ខាងក្នុង​ ​ទាំង​ខាងក្រៅ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មាន​បញ្ញា​ប្រាសចាក​ឆន្ទ​រាគ​ ​ដល់​នូវ​បទ​ ​គឺ​ព្រះនិព្វាន​ ​ជា​ធម្មជាត​មិន​ស្លាប់​ ​ចេញ​ចាក​វានៈ​ ​គឺ​តណ្ហា​ ​ជា​ធម្មជាត​ស្ងប់​ ​មិន​ច្យុត​។​ ​កាយ​ ​មាន​ជើង​ពីរ​នេះ​ ​មិន​ស្អាត​ ​មាន​ក្លិនអសោចិ៍​ ​ពេញដោយ​សាកសព​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​ហូរចេញ​អំពី​រន្ធ​នោះ​ ​ៗ​។​
 បុគ្គល​ណា​ ​មាន​កាយ​មាន​សភាព​ដូច្នេះ​ ​ហើយ​លើក​ដំកើង​ខ្លួនឯង​ ​មើលងាយ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​(​បុគ្គល​នោះ​)​ ​គ្មាន​ធម្មជាតិ​អ្វី​ ​ក្រៅអំពី​ការ​មិនឃើញ​ ​(​នូវ​អរិយ​សច្ចៈ​ទេ​)​។​

​ចប់​ ​វិជយ​សូត្រ​ ​ទី១១​។​

ថយ | ទំព័រទី ៦៧ | បន្ទាប់
ID: 636865508959957783
ទៅកាន់ទំព័រ៖