ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៦

 ​[​១២៤​]​ ​ស្វា​ ​គឺ​ចិត្ត​ ​តែង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ខ្ទម​ ​គឺ​អន្តភាព​ ​មាន​ទ្វារ​ ​៥​ ​កាល​ញាប់ញ័រ​ស្ទុះ​ចុះឡើង​ ​តែង​ត្រាច់​ទៅតាម​ទ្វារ​។​ ​នែ​ស្វា​ ​អ្នក​ចូរ​ឈប់​ ​អ្នក​កុំ​ស្ទុះ​ទៅ​ឡើយ​ ​ខ្ទម​របស់​អ្នកនោះ​ ​មិន​មាន​ដូច​ក្នុង​កាលមុន​ទៀត​ទេ​ ​អ្នក​ត្រូវ​ខ្ញុំ​សង្កត់សង្កិន​ដោយ​បញ្ញា​ ​អ្នក​នឹង​ទៅកាន់​ទី​ឆ្ងាយ​មិនបានទេ​។​

​វល្លិ​យត្ថេ​រ​។​


 [​១២៥​]​ ​ខ្ទម​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ទៀប​ឆ្នេរទន្លេ​គង្គា​ ​ដោយ​ស្លឹកត្នោត​ ​៣​ ​ធាង​ ​ក៏​មាន​ ​បាត្រ​របស់ខ្ញុំ​ ​ដូចជា​ឆ្នាំង​ស្រោចទឹក​ដោះ​ស្រស់​ឲ្យ​ខ្មោច​ ​ក៏​មាន​ ​សំពត់​បង្សុកូល​ក៏​មាន​។​ ​ក្នុង​រវាង​ពីរ​ឆ្នាំ​ ​ខ្ញុំ​និយាយ​វាចា​តែ​ ​១​ ​មាត់​ ​ក្នុង​រវាង​ឆ្នាំទី​ ​៣​ ​គំនរ​នៃ​ងងឹត​ ​(​អវិជ្ជា​)​ ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទំ​លាយ​ហើយ​។​

​គង្គា​តិ​រិ​យត្ថេ​រ​។​


 [​១២៦​]​ ​បើទុកជា​បុគ្គល​មាន​វិជ្ជា​ ​៣​ ​លះបង់​មច្ចុ​បាន​ ​មិន​មាន​អាសវៈ​ ​ពួក​ជនពាល​ ​អ្នក​មិន​ចេះដឹង​ ​រមែង​មើលងាយ​បុគ្គល​នោះ​ ​ថា​ជា​អ្នក​មិន​មាន​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ​ល្បីល្បាញ​ទៅវិញ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​លុះតែ​ជា​អ្នក​ស្វាក់​លាភ​ចំពោះ​បាយ​ ​ទឹក​ ​ទោះបី​មានធម៌​ដ៏​លាមក​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ទើប​ពួក​ជន​ពាល​ទំាំ​ងនោះ​ធ្វើសក្ការៈ​។​

​អ​ជិន​ត្ថេ​រ​។​


 [​១២៧​]​ ​កាលណា​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​សច្ចធម៌​របស់​ព្រះ​សាស្តា​ ​កាល​ទ្រង់​សំដែង​ ​(​កាលនោះ​)​ ​ខ្ញុំ​មិនដឹង​នូវ​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ជា​បុគ្គល​ដឹងសព្វ​ ​ចំពោះ​ព្រះ​សាស្តា​ ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នកឈ្នះ​មារ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៥ | បន្ទាប់
ID: 636866474859894100
ទៅកាន់ទំព័រ៖