ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៦

​ថេរគាថា​ ​ទុក​និបាត​ ​ទុតិយវគ្គ​

​ [​១៣២​]​ ​ការ​ស្តាប់​ដោយ​ល្អ​ ​ជា​ការ​ចំរើន​នៃ​អ្នក​ស្តាប់​ ​ការ​ស្តាប់​ ​ជា​ការ​ចំរើន​នៃ​បញ្ញា​ ​(​ព្រោះ​)​ ​បុគ្គល​ ​រមែង​យល់​សេចក្តី​បាន​ដោយសារ​បញ្ញា​ ​សេចក្តី​ដែល​យល់​ហើយ​ ​រមែង​នំាំ​សុខ​មក​ឲ្យ​។​ ​
​ បុគ្គល​គួរ​សេព​សេនាសនៈ​ស្ងាត់​ ​គួរ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ ​ដែល​ជាហេតុ​រួច​ស្រឡះ​ចាក​សំយោជនៈ​ ​បើ​មិនបាន​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ក្នុង​ទីស្ងាត់​នោះ​ទេ​ ​គប្បី​ជា​អ្នកមាន​សតិ​ ​រក្សាខ្លួន​នៅក្នុង​ពួក​ចុះ​។​

​មហា​ចុន្ទ​ត្ថេ​រ​។​

​ [​១៣៣​]​ ​ពួក​ជន​ណា​ ​បៀតបៀន​ពួក​មនុស្ស​ ​ដោយ​កម្ម​ ​ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​កម្ម​ក្លា​ក្លាំ​ង​ផង​ ​ដោយ​កម្ម​ផ្សេង​ៗ​ ​ផង​ ​ពួក​ជន​ទំាំ​ងនោះ​ ​ឈ្មោះថា​មាន​ព្យាយាម​អាក្រក់​ ​ជន​ទាំងនោះ​ ​តែង​ត្រូវ​ជន​ ​(​ឯទៀត​)​ ​ធ្វើ​ ​(​ឲ្យ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​)​ ​តាមដំណើរ​ដូច្នោះ​ ​ព្រោះថា​ ​កម្ម​ ​(​របស់​ជន​នោះ​)​ ​មិន​ចេះ​វិនាស​ទេ​។​ ​ជន​ធ្វើ​នូវ​កម្ម​ណា​ ​ទោះបី​ល្អ​ ​ឬ​អាក្រក់​ ​ធ្វើ​នូវ​កម្ម​ណា​ ​ៗ​ ​រមែង​ជា​ទាយាទ​ ​(​ទទួលផល​)​ ​នៃ​កម្ម​នោះ​ៗ​។​

​ជោតិ​ទា​សត្ថេ​រ​។​

​ [​១៣៤​]​ ​ថ្ងៃ​ ​និង​យប់​ ​តែង​កន្លងទៅ​ ​ជីវិត​ ​រមែង​រលត់​ទៅ​ ​អាយុ​របស់​សត្វ​ទំាំង​ឡាយ​ ​រមែង​អស់​ទៅ​ ​ដូច​ទឹកស្ទឹង​តូច​។​

ID: 636866476189350140

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨