ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៦

​ជនពាល​ដែល​កំពុង​ធ្វើ​កម្ម​ដ៏​លាមក​ ​ក៏​មិន​ភ្ញាក់​រលឹក​ ​(​រហូតដល់​)​ ​ផល​ដ៏​ក្តៅក្រហាយ​មានដល់​គេ​ក្នុង​កាល​ជា​ខាងក្រោយ​ ​ព្រោះថា​វិបាក​របស់​កម្ម​នោះ​ ​ជា​វិបាក​ដ៏​លាមក​។​

​ហេ​រញ្ញ​កា​និ​ត្ថេ​រ​។​


 [​១៣៥​]​ ​បុគ្គល​តោង​កំណាត់ឈើ​តូច​ ​រមែង​លិច​ចុះ​ក្នុង​ជំនន់​ធំ​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​បុគ្គល​អាស្រ័យ​មនុស្ស​ខ្ជិល​ ​ទុកជា​មានការ​រស់នៅ​ដោយ​ល្អ​ ​ក៏​រមែង​លិច​ចុះ​ ​(​ក្នុង​សង្សារវដ្ត​)​ ​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បុគ្គល​គប្បី​វៀរ​បុគ្គល​ខ្ជិល​ ​អ្នកមាន​ព្យាយាម​ថោកទាប​នោះ​ចេញ​ ​គប្បី​នៅ​រួម​ជាមួយនឹង​ពួក​អរិយៈ​ ​ជា​បុគ្គល​ស្ងប់ស្ងាត់​ ​មាន​ឈាន​ ​មានចិត្ត​ស្លុង​ ​(​ទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន​)​ ​ជា​បណ្ឌិត​ ​មាន​ព្យាយាម​តឹង​រឹង​អស់​កាល​ជានិច្ច​។​

​សោម​មិត្ត​ត្ថេ​រ​។​


 [​១៣៦​]​ ​ជន​ ​[​ពាក្យ​ថា​ជន​ ​ក្នុង​គាថា​នេះ​ ​សំដៅយក​មនុស្ស​អន្ធពាល​។​ ​អដ្ឋកថា​។​]​ ​ទាក់ទង​នឹង​ជន​ ​ជន​អាស្រ័យ​នូវ​ជន​ ​ជន​ត្រូវ​ជន​បៀតបៀន​ផង​ ​ជន​បៀតបៀន​ជន​ផង​។​ ​ព្រោះថា​ប្រយោជន៍អ្វី​ ​ដោយ​ជន​របស់​ជន​នោះ​ ​ឬ​ដោយ​ជន​ដែល​ឲ្យ​កើត​ហើយ​ ​អាត្មាអញ​ ​គប្បី​លះ​នូវ​ជន​ ​ដែល​បៀតបៀន​ជន​ច្រើន​ ​ហើយ​ទៅ​។​

​សព្វ​មិត្ត​ត្ថេ​រ​។​

ថយ | ទំព័រទី ១៧៩ | បន្ទាប់
ID: 636866476614164438
ទៅកាន់ទំព័រ៖