ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៦

​ពួក​ជន​ដែល​មិនបាន​ធ្វើបុណ្យ​ ​មិន​មាន​សេចក្ដីសុខ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​និង​លោកខាងមុខ​ឡើយ​ ​ឯ​ពួក​ជន​ដែល​បាន​ធ្វើបុណ្យ​ ​រមែង​មាន​សេចក្ដីសុខ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​និង​លោកខាងមុខ​ពិតប្រាកដ​។​ ​ពួក​ជន​ដែល​ចង់​កើតជា​មួយ​នឹង​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​ត្រូវ​ធ្វើបុណ្យ​ឲ្យ​ច្រើន​ ​ព្រោះ​ពួក​ជន​ដែល​បាន​ធ្វើបុណ្យ​ហើយ​ ​តែង​បរិបូណ៌​ដោយ​ភោគៈ​ ​រមែង​រីករាយ​ក្នុង​ឋានសួគ៌​។​

​ចប់​ ​រឿង​អ​ភិ​ជ្ជ​មាន​ប្រេត​ ​ទី១​។​


​រឿង​សានុ​វា​សិប្រេ​ត​ ​ទី២​


 [​២៧​]​ ​(​ព្រះ​ធម្មសង្គាហកត្ថេរ​ទាំងឡាយ​ ​ពោល​ថា​)​ ​ព្រះ​ថេរៈ​ឈ្មោះ​បោ​ដ្ឋ​បាទ​ ​អ្នក​កើត​ក្នុង​ក្រុង​កុណ្ឌី​ ​បាន​នៅ​អាស្រ័យ​លើ​ភ្នំ​ឈ្មោះ​សានុ​វាសី​ ​ជា​អ្នក​រម្ងាប់​បាប​ ​មាន​ឥន្រ្ទិយ​ចំរើន​ហើយ​ ​(​ដោយ​អរិយមគ្គ​ភាវនា​)​។​ ​មាតា​ ​បិតា​ ​និង​បង​ប្រុង​របស់​ព្រះ​ថេរៈ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​សេចក្ដី​លំបាក​ ​បាន​កើត​ក្នុង​យមលោក​ ​(​នរក​)​ ​លុះ​ច្យុត​អំពី​មនុស្សលោក​នេះ​ហើយ​ ​ក៏​ទៅកាន់​បេតលោក​ ​ព្រោះ​ធ្វើបាប​កម្ម​ ​ពួក​ប្រេត​ទាំងនោះ​ ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​សេចក្ដី​លំបាក​ ​មាន​ទ្វារ​មាត់​ប៉ុន​រន្ធ​ម្ជុល​ ​ត្រដាបត្រដួស​ ​មាន​កាយ​អាក្រាត​ ​ស្គមកំព្រឹង​ ​ស្លុតរន្ធត់​ ​ភ័យ​ឡឹន​ឡង់​ ​ជា​អ្នកមាន​ផលកម្ម​អាក្រក់​ ​មិន​ហ៊ាន​បង្ហាញខ្លួន​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ឡើយ​។​ ​បងប្រុស​របស់​ព្រះ​ថេរៈ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​អាក្រាត​ ​តែម្នាក់ឯង​ក្នុង​ផ្លូវ​ចុះ​តែ​ជើង​មួយ​ ​ញុំាង​អត្តភាព​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ដោយ​អវយវៈ​បួន​ ​គឺ​វារ​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ទៅ​បង្ហាញ​ខ្លួ​នដ​ល់ព្រេះ​ថេរៈ​។
ថយ | ទំព័រទី ៦៩ | បន្ទាប់
ID: 636866420334615432
ទៅកាន់ទំព័រ៖