ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​ម្នាល​ចិត្ត​ ​អ្នក​បាន​ប្រកប​យើង​ក្នុង​កាលនោះ​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ ​ឥឡូវនេះ​ ​អ្នក​ដល់​នូវ​ ​(​សេចក្ដីប្រាថ្នា​ធំ​)​ ​ដែល​ខ្លួន​ធ្លាប់​ប្រព្រឹត្ត​មក​ហើយ​។​ ​តណ្ហា​ ​អវិជ្ជា​ ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ ​សេចក្ដី​មិន​ស្រឡាញ់​ ​រូប​ទាំងឡាយ​ដ៏​ល្អ​ ​សុខវេទនា​ទាំងឡាយ​ ​និង​កាមគុណ​ទាំងឡាយ​ ​ជាទី​ពេញចិត្ត​ ​(​ទាំងនេះ​)​ ​យើង​លះបង់​អស់ហើយ​ ​យើង​មិន​អាច​នៅ​គ្រប់គ្រង​កិលេស​ធម៌​ ​ដែល​យើង​លះបង់​អស់ហើយ​ទេ​។​ ​ម្នាល​ចិត្ត​ ​យើង​បាន​ធ្វើតាម​ពាក្យ​អ្នក​គ្រប់​ជាតិ​ទាំងឡាយ​ច្រើន​ហើយ​ ​អ្នក​តាមយើង​មិនទាន់​ទេ​ ​ការ​ច្រឡូកច្រឡំ​ខាងក្នុង​ ​អ្នក​បាន​ធ្វើឲ្យ​កក្រើក​ ​ព្រោះតែ​អ្នកដឹង​គុណ​ ​ដែល​អ្នកដទៃ​ធ្វើ​ហើយ​ ​អ្នកធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ត្រាច់​ទៅ​ក្នុង​សង្សារទុក្ខ​ ​អស់​កាលយូរ​ហើយ​។​ ​ម្នាល​ចិត្ត​ ​អ្នកធ្វើ​យើង​ឲ្យ​ជា​ព្រាហ្មណ៍​ ​អ្នកធ្វើ​យើង​ឲ្យ​ជា​ខត្តិយៈ​ ​ជា​ស្ដេច​ ​ជា​ឥសី​ ​ជួនណា​យើង​កើតជា​វេស្សៈ​ ​ឬ​ជា​សុទ្ទៈ​ ​មួយទៀត​ ​អ្នកធ្វើ​នូវ​ភាពជា​ទេវតា​ ​(​ដល់​យើង​)​ ​ព្រោះហេតុតែ​អ្នក​។​ ​យើង​ជា​អសុរ​ ​ព្រោះហេតុតែ​អ្នក​ ​យើង​ជា​សត្វ​នរក​ ​ក៏​ព្រោះ​អ្នកជា​ហេតុ​ ​មួយវិញទៀត​ ​ជួនកាល​យើង​កើតជា​តិរច្ឆាន​
ថយ | ទំព័រទី ១១៤ | បន្ទាប់
ID: 636866987689406270
ទៅកាន់ទំព័រ៖