ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

 ​ព្រះ​សាស្ដា​ ​ខ្ញុំបំរើ​ហើយ​។​បេ​។​ ​តណ្ហា​ ​ដែល​ជា​ធម្មជាតិ​នាំ​សត្វ​ទៅកាន់​ភព​ ​ខ្ញុំ​បាន​ដក​ហើយ​។​ ​កុលបុត្រ​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ហើយ​ទៅ​បួស​ ​ក្នុង​សំណាក់​បុគ្គល​មិន​មានផ្ទះ​ ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ណា​ ​ប្រយោជន៍​ជា​គ្រឿង​អស់​សំយោជនៈ​គ្រប់យ៉ាង​នោះ​ ​ក៏​ខ្ញុំ​បានសម្រេច​ហើយ​។​ ​ទុស្សី​មារ​ ​បៀតបៀន​នូវ​ព្រាហ្មណ៍​ ​គឺ​អគ្គសាវ័ក​ឈ្មោះ​ ​វិធូ​រៈ​ផង​ ​នូវ​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ទ្រង់ព្រះ​នាម​ក​ក្កុ​សន្ធៈ​ផង​ ​ហើយ​ឆេះ​នៅក្នុង​នរក​ណា​ ​នរក​នោះ​ ​ដូចម្ដេច​ទៅ​។​ ​ទុស្សី​មារ​ ​បៀតបៀន​នូវ​ព្រាហ្មណ៍​ ​គឺ​សាវ័ក​ឈ្មោះ​ ​វិធូ​រៈ​ផង​ ​នូវ​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ទ្រង់ព្រះ​នាម​ក​ក្កុ​សន្ធៈ​ផង​ ​ហើយ​ឆេះ​នៅក្នុង​នរក​ណា​ ​នរក​នោះ​ ​ប្រាកដ​ដូច្នេះ​ ​គឺ​កង្វារ​ដែក​ ​១០០​ ​កើត​វេទនា​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​គ្នា​ ​គ្រប់យ៉ាង​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​ជា​សាវ័ក​របស់​ព្រះពុទ្ធ​ ​ដឹង​ជាក់លាក់​នូវ​ផល​នៃ​កម្ម​នោះ​ ​ម្នាល​មារ​មានចិត្ត​ខ្មៅ​ ​អ្នកបៀតបៀន​នូវ​ភិក្ខុ​បែប​នោះ​ហើយ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្ដីទុក្ខ​មិនខាន​។​ ​វិមាន​ទាំងឡាយ​ណា​ ​តាំងនៅ​អស់​មួយ​កប្ប​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​កណ្ដាល​សាគរ​ ​មាន​ពណ៌​ដូចជា​កែវពិទូរ្យ​ដ៏​រុងរឿង​ ​មាន​ពន្លឺ​ភ្លឺផ្លេក​ ​មាន​ពួក​ស្រី​អប្សរ​ដ៏​ច្រើន​មាន​វណ្ណៈ​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​រាំ​ក្នុង​វិមាន​ទាំងនោះ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ដឹង​ជាក់លាក់​នូវ​ផល​នៃ​កម្ម​នោះ​។​បេ​។​ ​ម្នាល​មារ​មានចិត្ត​ខ្មៅ​ ​អ្នក​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្ដីទុក្ខ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១២៦ | បន្ទាប់
ID: 636866991155794536
ទៅកាន់ទំព័រ៖