ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​វត្ថុ​ណាមួយ​ ​នៅ​លើ​ផែនដី​ក្ដី​ ​លើ​អាកាស​ក្ដី​ ​ដែល​រាប់​ចូលក្នុង​ភព​ ​៣​ ​មាន​សភាវៈ​វិនាស​ទៅ​ ​វត្ថុ​ទាំងអស់​នោះ​ ​ជា​របស់​មិន​ទៀង​ ​រមែង​ទ្រុឌទ្រោម​ទៅ​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​យល់​ច្បាស់​យ៉ាងនេះ​។​ ​ពួក​ជន​រមែង​ជាប់​ចំពាក់​ក្នុង​ឧបធិ​ ​គឺ​រូប​ ​និង​សំឡេង​ ​ដែល​ឃើញ​ហើយ​ ​ឮ​ហើយ​ផង​ ​គឺ​ក្លិន​ ​រស​ ​និង​ផោដ្ឋព្វៈ​ ​ដែល​ទង្គិច​ហើយ​ ​ប៉ះពាល់​ហើយ​ផង​ ​អ្នក​ចូរ​ជា​បុគ្គល​មិន​មាន​សេចក្ដី​ញាប់ញ័រ​ ​បន្ទោបង់​នូវ​សេចក្ដីប្រាថ្នា​ ​ក្នុង​កាម​ទាំងនោះ​ចេញ​ ​ព្រោះ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ជាប់​ក្នុង​កាមគុណ​នុ៎ះ​ ​ពួក​អ្នកប្រាជ្ញ​ទើប​ហៅ​បុគ្គល​នោះ​ ​ថា​ជាមុ​នី​។​ ​បុគ្គល​អន្ធពាល​ ​មាន​វិតក្កៈ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ទិដ្ឋិ​ ​៦៨​ ​រមែង​ជា​អ្នក​តាំងនៅ​មាំ​ហើយ​ក្នុង​អធម៌​ ​ព្រោះតែ​ខ្លួន​ជា​បុថុជ្ជន​ ​បុគ្គល​ណា​មិន​លុះ​ក្នុង​ពួក​នៃ​មិច្ឆាទិដ្ឋិ​ ​ក្នុង​វត្ថុ​ណាមួយ​ ​ទាំង​ជា​អ្នក​មិន​និយាយអាក្រក់​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ភិក្ខុ​។​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​មានចិត្ត​តម្កល់​មាំ​ ​អស់​កាលយូរ​ហើយ​ ​ជា​អ្នក​មិន​កុហក​ ​មាន​ប្រាជ្ញាល្អិត​ ​មិន​មាន​តណ្ហា​ ​ជា​អ្នក​បរិបូណ៌​ដោយ​មោនេយ្យ​ធម៌​ ​រំលត់​កិលេស​ ​ហើយ​បានសម្រេច​នូវ​សន្ដ​បទ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ ​(​ព្រះនិព្វាន​)​ ​រង់ចាំ​តែ​បរិនិព្វាន​កាល​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣១ | បន្ទាប់
ID: 636866994222489941
ទៅកាន់ទំព័រ៖