ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​ថេរីគាថា​ ​ឆ​ក្ក​និបាត​

​ [​៣១៥​]​ ​នាង​មិនដឹង​ផ្លូវ​របស់​សត្វ​ណា​ ​ដែល​មក​ ​ឬទៅ​ទេ​ ​ហើយ​យំ​រក​កូន​ ​ដែល​ ​(​មិនដឹងជា​)​ ​មក​អំពី​ទីណា​នោះ​ថា​ ​ឱ​កូន​អាត្មាអញ​អើយ​។​ ​ទុកជា​នាង​ដឹង​ផ្លូវ​របស់​កូន​នោះ​ ​ដែល​មក​ ​ឬទៅ​ ​ក៏​មិន​គប្បី​សោក​រក​កូន​នោះ​ឡើយ​ ​ព្រោះ​សត្វ​មាន​យ៉ាងនេះ​ជា​ធម្មតា​។​ ​(​សត្វ​នោះ​)​ ​មិន​មាន​អ្នកណាមួយ​អង្វរ​ឲ្យ​មក​អំពី​បរលោក​នោះ​ ​ទាំង​មិន​មាន​អ្នកណាមួយ​ ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ទៅ​អំពី​លោក​នេះ​ឡើយ​ ​ទំនងជា​មក​អំពី​ទីណា​មួយ​ ​(​មាន​នរក​ជាដើម​)​ ​មក​អាស្រ័យ​នៅ​ ​(​ក្នុង​ទីនេះ​)​ ​អស់​ពីរបី​ថ្ងៃ​។​ ​សត្វ​សូម្បី​ទៅ​អំពី​ភព​នេះ​ ​មកកាន់​ភព​ដទៃ​ ​ទៅ​អំពី​ភព​នោះ​ ​ទៅកាន់​ភព​ដទៃ​ ​ចែក​ឋ​​ន​ទៅ​ហើយ​ ​ដោយ​សភាព​ជា​មនុស្ស​ ​នឹង​អន្ទោល​ទៅ​ ​បើ​មក​យ៉ាងណា​ ​ក៏​ទៅ​យ៉ាងនោះ​ ​ការ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ព្រោះតែ​សត្វ​នោះ​ ​មានប្រយោជន៍​អ្វី​។​ ​
​ លោកម្ចាស់​បាន​ដក​ព្រួញ​ ​គឺ​សេចក្ដីសោក​ ​ដែល​ឃើញ​ដោយ​កម្រ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ហ្ឫទ័យ​របស់ខ្ញុំ​ ​លោកម្ចាស់​បាន​បន្ទោបង់​សេចក្ដីសោក​ព្រោះ​កូន​របស់ខ្ញុំ​ ​ដែល​ត្រូវ​សេចក្ដីសោក​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​។​ ​

ID: 636867006570936232

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨