ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​កាមគុណ​របស់ខ្ញុំ​ ​រមែង​ចំរើន​ឡើង​ក្រៃលែង​ ​ព្រោះ​ឃើញ​ភ្នែក​របស់​នាង​ ​ដែល​ប្រៀប​ដោយ​ត្របក​នៃ​ផ្កា​ឧប្បល​ ​ត្រង់​មុខ​ ​ប្រាសចាក​មន្ទិល​ ​ប្រាកដ​ស្មើដោយ​មាស​។​ ​នែនាង​មាន​រូប​ស្រស់ស្រោង​ ​មាន​ភ្នែក​ថ្លា​ស្អាត​ ​បើទុកជា​យើង​ទៅកាន់​ទី​ឆ្ងាយ​ ​ក៏​នៅតែ​រលឹក​ឃើញ​ ​ម្នាលនាង​មាន​ភ្នែក​ថ្លា​ដូច​ភ្នែក​កិន្នរី​ ​ឥតមាន​អ្វីមួយ​ ​ជាទីស្រឡាញ់​នៃ​ខ្ញុំ​ ​ជាង​ភ្នែក​របស់​នាង​ទេ​។​ ​
 (​នាង​ថេរី​ពោល​ថា​)​ ​អ្នក​ប្រាថ្នា​នូវ​ធីតា​ ​ជា​ឱរស​របស់​ព្រះពុទ្ធ​ ​(​នេះ​)​ ​ឈ្មោះថា​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​ដើរទៅ​តាមផ្លូវ​ខុស​ ​ឈ្មោះថា​ស្វែងរក​ព្រះចន្ទ​មក​ធ្វើជា​ល្បែង​ ​ឈ្មោះថា​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​លោត​ឡើង​កាន់​ភ្នំ​សិនេរុ​។​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ប្រសិនបើ​រាគៈ​ ​គប្បី​មានដល់​អាត្មា​ក្នុង​អារម្មណ៍​ណា​ ​អារម្មណ៍​នោះ​ ​មិន​មាន​ក្នុង​លោក​ ​ព្រមទាំង​ទេវលោក​ ​អាត្មា​មិនដឹង​នូវ​ដំណើរ​នោះ​ថា​ ​មាន​ភាវៈ​អ្វី​ស្មើ​ ​(​ដោយ​រាគៈ​)​ ​ទេ​ ​បាន​ជា​ ​(​រាគៈ​នោះ​)​ ​អាត្មា​ដក​ចោល​ទាំង​ឫស​ ​ដោយ​អរិយមគ្គ​ហើយ​។​ ​(​រាគៈ​នោះ​)​ ​អាត្មា​បាន​កំចាត់​ចេញ​ហើយ​ ​ដូចជា​ភាជនៈ​ដាក់​នូវ​ថ្នាំពិស​ ​ដែល​បុគ្គល​បោះចោល​ក្នុង​រងើកភ្លើង​ហើយ​ ​អាត្មា​មិនឃើញ​នូវ​ដំណើរ​នោះ​ថា​ ​មាន​សភាវៈ​អ្វី​ស្មើ​ ​(​ដោយ​រាគៈ​)​ ​ទេ​ ​បាន​ជា​ ​(​រាគៈ​នោះ​)​ ​អាត្មា​ដក​ចោល​ទាំង​ឫស​ ​ដោយ​អរិយមគ្គ​ហើយ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២១៤ | បន្ទាប់
ID: 636867027586868274
ទៅកាន់ទំព័រ៖