ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

 ​ឥសិ​ទាសី​ភិក្ខុនី​នោះ​ ​ជា​អ្នក​ឈ្លាសវៃ​ក្នុង​ធម្មទេសនា​ ​កាលបើ​ពោធិ​ភិក្ខុនី​សាកសួរ​ ​ក្នុង​ហេតុ​ជា​ប្រយោជន៍​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ក៏បាន​ពោល​នូវ​ពាក្យ​នេះ​ថា​ ​ម្នាលនាង​ពោធិ​ ​នាង​ចូរ​ស្ដាប់​តាមដំណើរ​ ​ដែល​ខ្ញុំ​បួស​ចុះ​។​ ​
 លំដាប់​អំពី​នេះ​ទៅ​ ​គឺជា​ពាក្យ​វិសជ្ជនា
 សេដ្ឋី​អ្នក​សង្រួម​ក្នុង​សីល​ ​ជា​បិតា​របស់ខ្ញុំ​ ​ក្នុង​បុរី​ដ៏​ប្រសើរ​ឈ្មោះ​ឧជ្ជេ​នី​ ​(​ក្នុង​ដែន​អ​វន្ដិ​)​ ​ខ្ញុំ​ជា​ធីតា​ម្នាក់​ ​ជាទីស្រឡាញ់​ពេញចិត្ត​ ​ជា​អ្នក​គួរ​ទទួល​សេចក្ដី​អនុគ្រោះ​របស់​បិតា​នោះ​។​ ​លុះ​ចំណេរ​មក​ខាងក្រោយ​ ​សេដ្ឋី​មានត្រកូល​ដ៏​ឧត្តម​ ​មានទ្រព្យ​ច្រើន​ ​មក​អំពី​នគរ​សាកេ​ត​ ​ដណ្ដឹង​ខ្ញុំ​ ​បិតា​ក៏បាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ជា​កូនប្រសា​របស់​សេដ្ឋី​នោះ​។​ ​ខ្ញុំ​ចូល​ទៅ​ក្រាប​ក្បាល​ថ្វាយបង្គំ​នូវ​ជើង​ម្ដាយក្មេក​ ​និង​ឪពុកក្មេក​ ​រាល់​ល្ងាច​ព្រឹក​ ​តាមដំណើរ​ ​ដែល​មាតាបិតា​ប្រៀនប្រដៅ​។​ ​ខ្ញុំ​ឃើញ​នូវ​អ្នក​ដណ្ដឹង​សូម្បី​ម្នាក់​ ​ដែល​ជា​បងប្អូន​ស្រី​ ​បងប្អូន​ប្រុស​ ​ឬ​ជា​បរិវារ​របស់​ស្វាមី​ ​ខ្ញុំ​ក៏​រលះរលាំង​ ​ក្រាល​អាសនៈ​។​ ​ខ្ញុំ​អង្គាស​ផ្គត់ផ្គង់​ ​ឲ្យបាយ​ ​ទឹក​ ​និង​បង្អែម​ ​ដែល​មាន​ក្នុង​លំនៅ​នោះ​ ​តាម​សមគួរ​ដល់​វត្ថុ​ដែលគេ​ត្រូវការ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២១៩ | បន្ទាប់
ID: 636867029040511418
ទៅកាន់ទំព័រ៖