ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​ប្រសិនបើ​ ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ ​សូម្បី​មានការ​លំបាក​ ​(​យ៉ាងនេះ​)​ ​អស់​រយ​ឆ្នាំ​ ​ជា​ការ​ប្រសើរ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ដឹង​ព្រះពុទ្ធដីកា​របស់​ព្រះ​សាស្ដា​យ៉ាងនេះ​ ​ហើយ​បាន​ទទួល​នូវ​សេចក្ដី​លំបាក​ ​(​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ ​តែង​មានដល់​បុគ្គល​នោះ​)​ ​សង្សារ​ ​(​ការ​អន្ទោល​ទៅ​)​ ​របស់​បុគ្គល​ពាល​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​លំបាក​រឿយ​ ​ៗ​ ​ជា​សង្សារ​វែងឆ្ងាយ​។​ ​ការ​លំបាក​តានតឹង​មិន​មាន​ប្រមាណ​ ​រមែង​ប្រាកដ​ក្នុង​ពួក​ទេវតា​ ​ពួក​មនុស្ស​ ​ក្នុង​កំណើត​តិរច្ឆាន​ ​ក្នុង​ពួក​អសុរកាយ​ ​ក្នុង​ពួក​ប្រេត​ ​និង​ក្នុង​ពួក​នរក​។​ ​ក្នុង​នរក​ ​មាន​សេចក្ដី​លំបាក​ច្រើន​ ​សត្វ​ដែល​កើត​ក្នុង​វិនិបាត​ ​ក៏​លំបាក​ ​សូម្បី​ក្នុង​ពួក​ទេវតា​ ​ក៏​មិន​មាន​ទីពឹង​ ​សេចក្ដីសុខ​ដទៃ​ក្រៃលែង​ ​ជាង​សេចក្ដីសុខ​ក្នុង​ព្រះនិព្វាន​ ​មិន​មាន​ទេ​។​ ​បុគ្គល​ពួក​ណា​ ​ខំប្រឹង​ប្រែង​ក្នុង​សាសនា​របស់​ព្រះ​ទសពល​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្ដី​ខ្វល់ខ្វាយ​តិច​ ​ខំព្យាយាម​លះបង់​ជាតិ​ ​និង​មរណៈ​ ​បុគ្គល​ពួក​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​បាន​ព្រះនិព្វាន​។​ ​បពិត្រ​ព្រះបិតា​ ​ខ្ញុំម្ចាស់​នឹង​ចេញ​បួស​ក្នុងថ្ងៃនេះ​ ​ប្រយោជន៍អ្វី​ដោយ​ភោគៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ឥតខ្លឹមសារ​ ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ទុក​ស្មើ​វត្ថុ​ដែលគេ​ខ្ជាក់​ចោល​ ​ខ្ញុំម្ចាស់​នឿយណាយ​ហើយ​ ​ធ្វើឲ្យ​ដូចដើម​ត្នោត​មិន​មាន​ទី​កើត​ ​(​ដែល​បុគ្គល​ដក​ចោល​ហើយ​)​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៣០ | បន្ទាប់
ID: 636867031936547062
ទៅកាន់ទំព័រ៖