ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​អាត្មា​មិនធ្លាប់​ដឹង​នូវ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​មិន​ប្រសើរ​ ​ប្រកបដោយ​ទោស​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ពួក​សត្វ​ទាំងនេះ​ ​ចូរ​លំបាក​ ​ចូរ​ស្លាប់​ ​ចូរ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​(​ដូច្នេះ​ឡើយ​)​។​ ​ព្រះ​សាស្តា​ ​អាត្មា​បាន​បម្រើ​ហើយ​ ​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​ ​អាត្មា​បាន​ធើ្វ​ហើយ​ ​ភារៈ​ដ៏​ធ្ងន់​ ​គឺ​ខន្ធ​ ​អាត្មា​បាន​ដាក់ចុះ​ហើយ​ ​តណ្ហា​ ​ជា​គ្រឿង​នាំទៅ​កាន់​ភព​ ​អាត្មា​ក៏បាន​ដក​ចោល​ហើយ​។​ ​បព្វជិត​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូលកាន់​ផ្នួស​ ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ណា​ ​ប្រយោជន៍​ជា​គ្រឿង​អស់​ទៅ​នៃ​សំយោជនៈ​ទាំងពួង​នោះ​ ​អាត្មា​ក៏បាន​ដល់ហើយ​។​ ​អាត្មា​មិន​ត្រេកអរ​នឹង​សេចក្តី​ស្លាប់​ ​មិន​ត្រេកអរ​នឹង​ការរស់នៅ​ ​អាត្មា​រង់ចាំ​តែ​កាល​នឹង​បរិនិព្វាន​ ​ដូចជា​អ្នកស៊ីឈ្នួល​ ​ទន្ទឹង​តែ​អស់​ថ្ងៃ​។​ ​អាត្មា​មិន​ត្រេកអរ​នឹង​សេចក្តី​ស្លាប់​ ​មិន​ត្រេកអរ​នឹង​ការរស់នៅ​ ​អាត្មា​ជា​អ្នកដឹងខ្លួន​ ​មានស្មារតី​តាំង​មាំ​ ​រង់ចាំ​តែ​កាល​នឹង​បរិនិព្វាន​។​ ​

​សង្កិ​ច្ច​ត្ថេ​រ​។​

​ឧទ្ទាន​

​ចប់​ ​ឯកា​ទស​ក​និបាត​។​

ID: 636866933708938764

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨