ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

បុគ្គល​ពាល​ ​និង​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​រមែង​ប៉ះពាល់​ដូចគ្នា​ ​ប៉ុន្តែ​បុគ្គល​ពាល​ ​បើ​មាន​សេចក្តី​ទុក្ខ​បៀតបៀន​ហើយ​ ​រមែង​ដេក​ ​(​សោកស្ដាយ​)​ ​ព្រោះ​ភាវៈ​នៃ​ខ្លួន​ពាល​ ​ឯ​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​បើទុកជា​ប៉ះពាល់​នូវ​ផស្សៈ​ក៏​មិនបាន​ញាប់ញ័រ​។​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បុគ្គល​បាន​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ ​ជាទីបំផុត​នៃ​ភព​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ដោយ​បញ្ញា​ណា​ ​បញ្ញា​នោះ​ ​ជា​ធម្មជាតិ​ប្រសើរ​ជា​ទ្រព្យ​ ​ដ្បិត​បុគ្គល​ទាំងឡាយ​ ​មិនទាន់​បានសម្រេច​ប្រយោជន៍​ ​រមែង​ធើ្វ​នូវ​បាបកម្ម​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​ភព​តូច​ ​និង​ភព​ធំ​ ​ព្រោះតែ​មោហៈ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​(​បាន​ធើ្វ​បាបកម្ម​)​ ​ក៏​ដល់​នូវ​ការ​អន្ទោល​ទៅមក​ ​រមែង​ចូល​ទៅកាន់​គភ៌​ ​និង​បរលោក​ ​បុគ្គល​អ្នក​អប្ប​ប្រាជ្ញា​ ​(​ឯទៀត​)​ ​កាលបើ​ជឿ​បុគ្គល​អ្នក​ធើ្វ​បាបកម្ម​នោះ​ ​ក៏​ទៅកាន់​គភ៌​ ​និង​បរលោក​។​ ​ចោរ​អ្នកមាន​ធម៌​ដ៏​លាមក​ ​ដែលគេ​ចាប់បាន​ត្រង់​មុខតំណ^{​(​១​)}​ ​(​នៃ​ផ្ទះ​)​ ​រមែង​ក្តៅក្រហាយ​ដោយ​កម្ម​របស់​ខ្លួន​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​សត្វ​អ្នកមាន​ធម៌​ដ៏​លាមក​ ​លុះ​ស្លាប់​ទៅ​ ​រមែង​ក្តៅក្រហាយ​ក្នុង​លោកខាងមុខ​ ​ដោយ​កម្ម​របស់​ខ្លួន​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​កាម​ទាំងឡាយ​ដ៏​វិចិត្រ​ ​មាន​រស​ឆ្ងាញ់​ ​ជាទី​រីករាយ​នៃ​ចិត្ត​ ​តែង​ញាំញី​ចិត្ត​ដោយ​សភាព​ផ្សេង​ ​ៗ​

---

ID: 636866953287938619

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨