ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​ថេរីគាថា​ ​វី​សតិ​និបាត​


 [​៣៣១​]​ ​កាលពីដើម​ ​សក់​របស់ខ្ញុំ​មាន​ចុងង​ ​មាន​ពណ៌ខ្មៅ​ ​ប្រាកដ​ស្មើដោយ​ពណ៌​នៃ​ស្លាប​កន្លង់​ ​ឥឡូវនេះ​ ​សក់​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ប្រាកដ​ស្មើដោយ​សម្បក​ធ្មៃ​ ​និង​សម្បក​ក្រចៅ​ ​ព្រោះតែ​ជរា​ ​ព្រះពុទ្ធដីកា​របស់​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ព្រះអង្គ​ពោល​នូវ​ពាក្យពិត​ ​មិន​ប្រែប្រួល​។​ ​(​កាលពីដើម​)​ ​សំណុំ​សក់​របស់ខ្ញុំ​ ​ពេញដោយ​ផ្កា​ ​ហាក់ដូចជា​ប្រអប់​ដាក់គ្រឿង​ក្រអូប​ ​ដែលគេ​អប់​ ​(​ឥឡូវនេះ​)​ ​សំណុំ​សក់​នោះ​ ​មាន​ក្លិន​ ​ដូចជា​ក្លិន​នៃ​រោម​ទន្សាយ​ ​ព្រោះតែ​ជរា​ ​ព្រះពុទ្ធដីកា​របស់​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ព្រះអង្គ​ពោល​នូវ​ពាក្យពិត​ ​មិន​ប្រែប្រួល​។​ ​(​កាលពីដើម​)​ ​សក់​របស់ខ្ញុំ​វិចិត្រ​ដោយ​ក្រាស​ ​និង​ស្នៀតសក់​ ​ល្អ​លើសលុប​ ​ដូចជា​ព្រៃ​ឫស្សី​ដុះ​ស្នាប់​ល្អ​ ​(​ឥឡូវនេះ​)​ ​សក់​នោះ​ ​ល្បោះ​រង្វើល​ ​ក្នុង​សីស​ប្រទេស​នោះ​ ​ៗ​ ​ព្រោះតែ​ជរា​ ​ព្រះពុទ្ធដីកា​របស់​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ព្រះអង្គ​ពោល​នូវ​ពាក្យពិត​ ​មិន​ប្រែប្រួល​។​ ​(​កាលពីដើម​សក់​របស់ខ្ញុំ​)​ ​ល្អិត​ ​មាន​ក្លិនក្រអូប​ ​ស្អិតស្អាង​ដោយ​ក្រាស​មាស​ ​ប្រដាប់ដោយ​ផ្នួង​ទាំងឡាយ​ដ៏​ល្អ​ត្រកាល​ ​(​ឥឡូវនេះ​)​ ​សក់​នោះ​ថ្ពែក​ ​ព្រោះតែ​ជរា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩១ | បន្ទាប់
ID: 636867020924607215
ទៅកាន់ទំព័រ៖